Frans Peters zoekt meisje op de foto
De 92-jarige Frans Peters heeft al vele jaren fotografie als hobby. Het liefst fotografeert hij mensen die hij op straat tegenkomt, mensen die hij op dat moment nog niet kent. Later bracht hij vaak de foto naar degene toe die gefotografeerd was, en onder het genot van een kopje koffie vertelde hij over de foto die hij had gemaakt. Ruim tien jaar geleden heeft hij een foto gemaakt, maar hij weet niet wie het meisje is dat erop staat, en naar haar is Frans op zoek.
Redacteur: Corry van Asseldonk
Fotograaf: Wil Feijen
Ruim vijftig jaar geleden is Frans met zijn gezin verhuisd van Canada naar Son en Breugel, waar hij al 51 jaar in hetzelfde huis woont. De omgeving kent hij op zijn duimpje en toch maakt hij daar iedere dag nog een foto van. Iedere morgen staat hij om zeven uur op en rond acht uur maakt hij de eerste foto, vaak van de omgeving. Rond vijf uur in de middag volgt vaak de tweede foto en als het mogelijk is rond 23.00 uur de laatste van die dag. Frans: “In de loop van de jaren heb ik dus heel veel foto’s gemaakt.” En dat is ook zichtbaar in zijn woonkamer: er staan veel ingelijste foto’s.
Kopje koffie erbij
Vroeger maakte Frans zoals gezegd veel foto’s van mensen die hij op straat tegenkwam. “Ik vroeg altijd eerst aan de mensen of ik een foto mocht maken, waarna ik het adres vroeg, zodat ik de foto bij hen kon afgeven. Onder het genot van een kopje koffie bespraken we wat ze van de foto vonden. Vaak ging dat goed, maar niet altijd. En als ik dan mocht komen om de foto te laten zien, dan had ik dus weer contact met iemand. Zo heb ik heel veel mensen leren kennen”, lacht Frans.
Klein meisje
Als de dag van gisteren weet Frans zich nog te herinneren dat hij op 30 maart 2009 om 15.30 uur een foto heeft gemaakt van een klein meisje in een wandelwagen: “Ik zat in de voormalige bibliotheek in Son en Breugel wat te lezen en mijn oog viel op een meisje in een wandelwagen.” Frans vroeg aan de bibliothecaresse of hij een foto mocht maken van het meisje, waarop zij antwoordde: ‘Van mij mag het wel, maar dit kindje is door de oma hier even neergezet en die is nu boodschappen doen.’ Frans denkt dat het meisje ongeveer vier jaar oud geweest moet zijn. “Ik zou graag in contact komen met dit meisje of een familielid daarvan. Dat is dan weer een contactmomentje voor mij en dan kan ik de foto laten zien die ik destijds heb gemaakt”, vertelt Frans.
Vroeger
Naast het fotograferen heeft Frans in zijn leven ook heel veel gelezen. De enorme hoeveelheid boeken die in zijn woonkamer staan, zijn daar het bewijs van. Frans: “Nu lukt het lezen niet meer, het is te vermoeiend. Ik vind het leuker als mensen op bezoek komen, praten gaat me beter af.” Hij vertelt graag en veel over vroeger tijden, waarin hij graag leefde. “Tegenwoordig is alles zo gehaast”, aldus Frans.
Positief blijven
Ondanks dat zijn vrouw Willy, met wij hij 67 jaar gehuwd is geweest, eind november 2020 is overleden, voelt hij zich niet eenzaam. “Mijn wandelstok is mijn beste vriend”, grapt hij. Frans wil positief blijven denken en leuke dingen blijven doen, vooral wat nog mogelijk is. Op de dag van het interview is Frans bij de huisarts geweest voor een jaarlijkse controle. “Alles is nog goed, en ik ben nog kerngezond”, aldus Frans.