Hoe jong en oud zich tot elkaar verstout
En poes miauwt
Kunnen jong en oud iets voor elkaar betekenen? Zeker weten! Hoewel jongeren en ouderen in compleet verschillende ‘werelden’ leven, blijkt het uitwisselen van ervaringen en ideeën voor beide partijen heilzaam. ‘Hoewel’ hierboven is dus eigenlijk ‘Omdat’. U leest in dit artikel over het bijzondere contact tussen een bijna 19-jarige jongen en een 94-jarige ‘old lady’.
Gastredacteur: Arend Okken
Fotograaf: Wil Feijen
Bram Buijs opent de voordeur, nadat uw verslaggever heeft aangebeld. In de woonkamer zit mevrouw B. de laatste hapjes van haar lunch weg te werken. De rollator staat binnen handbereik. Bram gaat tegenover mevrouw B. zitten en uw verslaggever neemt plaats aan een klein rond tafeltje. We hebben allemaal het zicht op een uitbottende lentetuin. Kater Poes ligt tevreden en meedogenloos uitgestrekt onder het ronde tafeltje: uw verslaggever weet zich geen raad met zijn voeten. Mevrouw B.: “Met een poes om je heen, ben je nooit alleen.” Poes: “Miauw!”
Afsluitdijk
Mevrouw B. woont al ruim vijftig jaar in Son en Breugel. Op 1 maart 1927 werd ze op Wieringen (de kop van Noord-Holland) geboren. Haar vader was als waterbouwkundig ingenieur betrokken bij de aanleg en het onderhoud van de Afsluitdijk. Als kind verhuisde ze naar Bergen (Noord-Holland) en daarna naar Den Haag. Ze woonde net in Groningen, toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Later emigreerde ze met haar eerste echtgenoot voor een jaar naar de Verenigde Staten. In 1970 belandde ze in Son en Breugel.
Sociaal Werker
Bram wordt in juni negentien. Al zijn hele leven woont hij in Son en Breugel. Na zijn mavo-opleiding koos hij voor een jaartje ‘sabattical’: oriëntatie op de toekomst. “Komend studiejaar begin ik aan de mbo-opleiding Sociaal Werker bij Summa in Eindhoven”, aldus Bram. “Mijn zakgeld verdien ik momenteel als bezorger bij Domino’s Pizza in Son.” Zelf organiseerde hij een stageplek bij de dagopvang voor ouderen met dementie en via de LEV-groep rolde hij het vrijwilligerswerk in. Hij leerde jongerenwerker Ali Al Zubaidi kennen, die hem betrok bij Join Us, een project voor jongeren met eenzaamheidsgevoelens. Bram: “Ik ontdekte toen hoe belangrijk het is voor sociaal geïsoleerde jongeren om erop uit te gaan en zelf iets te ondernemen.”
Boom
Mevrouw B. klaagt ook niet direct over gebrek aan sociale contacten: “Échte eenzaamheid ken ik niet. Mijn kinderen bezoeken mij beurtelings op de woensdag. Ze doen dan boodschappen voor me en onderhouden mijn tuin. Eens in de week heb ik ook hulp in de huishouding en zo nu en dan komt er een vriendin langs. Maar veel van mijn generatiegenoten leven natuurlijk niet meer. Ik voel me dus vaak als een boom in een bos waar flink gekapt wordt.”
Welkome afleiding
Voor mevrouw B. is het dinsdagmiddagbezoek van Bram een welkome afleiding. “Ik praat heel graag”, aldus mevrouw B. “Ik had natuurlijk ook een heel rijk en gevarieerd leven en daar vertel ik graag over. En Bram heeft een luisterend oor. Het stoort me dat ik veel dingen ben vergeten. Ook uit het verleden. En mijn kortetermijngeheugen functioneert, net als bij veel ouderen van mijn leeftijd, nog slechter.” Bram: “Mevrouw B. is een intelligente mevrouw, die altijd wel een mooi verhaal weet te vertellen. Ze weet álles over de bloemen in haar tuin. En haar geheugen laat haar dan geen moment in de steek.”
Taal
Op de vraag van uw verslaggever of beiden wel dezelfde taal spreken, antwoordt Bram: “Nou, soms gebruikt mevrouw B. een woord dat ik niet ken. Maar dan vraag ik haar wat het betekent. En daar – hij wijst naar een bijzettafeltje – ligt een etymologisch woordenboek. We zoeken betekenis en herkomst van een woord wel eens op.” Mevrouw B.: “Ik hou van taal. Lang geleden gaf ik Engels op een mbo. Die jongens daar, aardige jongens hoor, maar het waren soms echte rauwdouwers.”
Reactie
Kent u iemand (jong of oud), van wie u denkt: ‘Die kan ook wel zo’n praatmaatje gebruiken? Schroom niet en mail naar arendokken@upcmail.nl.