Paulus Oerlemans (midden) samen met Maaike van Kempen en Rinie van der Looij bij een eerder project dat hij begeleidde van het ombouwen van het voormalige kantoorgebouw van de Rabobank naar woningen voor jongeren met een beperking
Paulus Oerlemans (midden) samen met Maaike van Kempen en Rinie van der Looij bij een eerder project dat hij begeleidde van het ombouwen van het voormalige kantoorgebouw van de Rabobank naar woningen voor jongeren met een beperking Foto: Wil Feijen

Oerlemans meer dan een decennium actief voor betaalbaar wonen

Paulus Oerlemans was 13 jaar gebiedsregisseur voor woonstichting ‘thuis in Son en Breugel; per 1 april heeft hij een nieuwe functie binnen ‘thuis. De opvolger van Paulus als gebiedsregisseur in Son en Breugel is Céleste Sibon, die eerder verkoopmakelaar was, ook bij ‘thuis.

Redacteur: Adrie Neervoort

‘thuis heeft als missie om als verhuurder van sociale woningen een actieve bijdrage te leveren aan een duurzame, toekomstbestendige samenleving waarin iedereen mee kan doen. Ze willen daarbij samenwerken met huurders, gemeenten, collega-corporaties, maatschappelijke partners en leveranciers. Daarom luidt het motto van ‘thuis “samen ’thuis”. Een motto dat helemaal aansluit bij Paulus Oerlemans. Oerlemans begon op 1 mei 2008 in Son en Breugel en zijn werkgebied betrof toen ook nog een gedeelte van de gemeente Best. Nu 13 jaar later is Paulus Oerlemans een bekend gezicht geworden in Son en Breugel, al was het alleen al vanwege zijn column op de pagina van woonstichting ‘thuis in deze krant.

Handen uit de mouwen
Maar Paulus is meer dan iemand die op schrift onderwerpen kort en bondig kan samenvatten. Paulus is een doener: handen uit de mouwen en aan de gang! Zo is hij ook als gebiedsbeheerder begonnen in mei 2008. Er is volgens Paulus veel veranderd sinds die tijd. Woonstichting ‘thuis heeft volgens hem altijd fors geïnvesteerd in sociaal en buurtbeheer. Een gebiedsregisseur is verantwoordelijk voor een gebied binnen de gemeente waar ‘thuis woningen heeft. Daarbij vormt hij de oren en ogen in een gemeente als het om de wensen en de behoeftes aan sociale huurwoningen gaat. Daarbij wordt verwacht dat hij zijn verantwoordelijkheid neemt wat betreft wonen en de rol die ‘thuis daarin kan hebben. En die verantwoordelijkheid gaat ver, zo legt Oerlemans uit: “Wij gebiedsregisseurs hebben de taak en de bevoegdheid om investeringsvoorstellen te doen, voorstellen gebaseerd op de concrete behoefte uit de praktijk.’’

Overleggen
Als voorbeeld hiervoor gaat Oerlemans ver terug in de tijd, naar het jaar 2008. Hij was net begonnen toen er een rapport verscheen over de leefbaarheid in Breugel, met name over het Cerespad en het Pallaspad. Volgens dit rapport was er zelfs sprake van grootstedelijke problemen. De toenmalige wethouder Marina Starmans dacht samen met het college dit op te lossen door de wijk te voorzien van een beter trottoir. Dat was op zich een goed begin volgens Oerlemans, maar niet de oplossing die hij zag voor de problemen, en dus ging hij in gesprek met de wethouder. Want volgens Oerlemans moest er meer gebeuren en daarover wilde hij graag in overleg met de wethouder, en er met meerdere partijen naar kijken.

Plan van aanpak
De wethouder stemde hiermee in en er kwam een gesprek met verschillende partijen die elk op hun eigen terrein de wijk gingen ondersteunen. Behalve ‘thuis waren ook jongerenwerk, politie, boa’s, en natuurlijk ook de gemeente erbij betrokken. En de bewoners natuurlijk. Zo ontstond er een werkgroep met een plan van aanpak waarin alle partijen gezamenlijk hun aandeel hadden, met als uiteindelijk resultaat een leefbare wijk met tevreden bewoners.

Intentieovereenkomst
Een mooi voorbeeld van samenwerking met een tastbaar resultaat en Oerlemans is dan ook trots: “Ik ben een echte samenwerker.” Maar het gaat ook wel eens mis; daarbij noemt hij Breugel Bruist, een project van de gemeente Son en Breugel dat na een voortvarende start waarbij alle partijen op 30 januari 2018 een intentieovereenkomst ondertekenden, die na de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 niets meer waard bleek te zijn. Nu 4 jaar later is er begonnen aan de renovatie van de Boerderij en zijn er plannen om de Bongerd opnieuw te gaan bouwen. Maar nog geen enkele woning; woningen die wel onderdeel uitmaakten van de intentieovereenkomst uit 2018.

Moedeloos
Oerlemans wordt er moedeloos van als het om de woningnood gaat. ‘thuis heeft het geld om te bouwen en heeft dus alleen een locatie oftewel grond nodig, en dat blijkt bij de gemeente Son en Breugel een probleem. Hoeveel bouwgrond de gemeente beschikbaar stelt, is aan haar. Dat vraagt keuzes. Maar ook op de zogenaamde inbreidingslocaties schiet het niet op als het om betaalbare sociale woningen gaat. Nu lijkt er eindelijk een plan te komen voor 45 sociale huurwoningen aan de Ruysdaelstraat. Maar daar houdt het dan ook meteen weer op.

Woningnood
Het lijkt wel of de plannen van ‘thuis sneller gaan dan de politieke agenda van Son en Breugel.
Natuurlijk is groen en op dorpse maat bouwen heel belangrijk, maar er is ook woningnood in Son en Breugel, zo onderstreept Oerlemans het probleem van een gemeente die misschien te veel van alles wil. Oerlemans maakt zich zorgen om het feit dat er op dit moment alleen al uit Son en Breugel 800 gegadigden zijn als het om een sociale huurwoning gaat. Dat zijn alleen nog maar de geïnteresseerden uit deze gemeente; het werkelijke aantal is dus veel hoger.

Overbodig
Dit los je volgens Oerlemans niet op in het tempo en op de wijze waarop het nu in Son en Breugel gebeurt. Ook de discussie gevoerd door de politiek over wonen is nogal verwonderlijk volgens hem.
Neem nou bijvoorbeeld het idee over erfpacht, dus dat de grond onder een gebouwde woning eigendom blijft van de gemeente. Daarmee denkt de politiek in Son en Breugel te voorkomen dat een sociale huurwoning op de vrije markt terechtkomt; een niet-uitvoerbare regeling en totaal overbodig. Onnodig omdat ook ’thuis bereid is langjarig vast te leggen dat het sociale huurwoningen blijven. Want zo zegt hij: “Een sociale huurwoning blijft bij ‘thuis altijd een sociale huurwoning binnen de regels die daarvoor gelden.” De langjarige garantie maakt volgens Oerlemans erfpacht geheel overbodig.

Sociale koopwoning
Bij ‘thuis worden er ook wel eens (duurdere) sociale huurwoningen verkocht met de zogenaamde Koopgarant-constructie. De koper krijgt korting op de aankoopprijs, en in het koopcontract staat dan dat als de bewoner wil verkopen, die aan ‘thuis moet terugverkopen, tegen de dan geldende taxatie-waarde. Op deze wijze blijft de sociale koopwoning betaalbaar, houdt ‘thuis haar woningbezit op peil en haar grip op de woningmarkt binnen haar portefeuille.

Opvolger
Oerlemans de aanpakker: met opgestroopte mouwen en zonder omweg een probleem oplossen, dat is wat hij wil. Een werkwijze die niet overal kan en past, beseft Oerlemans, en daarom is het tijd om plaats te maken voor een opvolger; zijn opvolger is Céleste Sibon. Zij heeft al vaak samen met hem gewerkt en dus weet zij waar ze aan begint volgens Oerlemans. “Maar ze is net zo gedreven is als ik.”