Het blijft een kwestie van geven en nemen
Herman en Mien Kuipers – Engels zijn op 2 juni 60 jaar voor de wet getrouwd en 14 juli voor de kerk. Als de coronamaatregelen het toelaten, willen ze een groot feest geven. Herman en Mien zijn een bekend echtpaar geworden door hun werk in de horeca in beide sporthallen in Son en Breugel en door het oprichten van heel veel verenigingen.
Redacteur: Corry van Asseldonk
Fotograaf: Wil Feijen
Herman is 83 jaar geleden in Eindhoven-Noord geboren en heeft een jongere broer. Na de lagere school ging hij naar de Phillips Bedrijfsschool. “Het was toen de enige school die gratis was en in de opleiding elektrotechniek was altijd werk; mijn ouders waren blij met deze keuze”, vertelt Herman. Na zijn diensttijd is Herman bij een commercieel technisch bedrijf begonnen. Mien is 85 jaar geleden in Tongelre geboren en was op een na de jongste uit een gezin van acht kinderen. Ze was twee jaar toen haar vader stierf. Mien: “We gingen ook nog de oorlog in: het was een hele zware tijd.” Het eerste baantje kreeg Mien via haar schoonzus: “Ze vroeg of ik wilde invallen bij Jamin; daar heb ik zeven jaar gewerkt. Daarna ben ik administratief werk gaan doen bij Phillips.”
Ontmoeting
Herman speelde op zondagavond op zijn elektrische gitaar in een orkestje en Mien zat bij een revuegezelschap. Daar zochten ze een gitarist en zo leerde ze Herman kennen. Mien: “Ik kende hem wel een beetje van de dansavonden, maar had toen weinig oog voor hem; aan vriendjes had ik geen gebrek. Ik lag destijds goed in de markt bij de jongens”, lacht ze. Toch kregen ze verkering en na tweeëneenhalf jaar trouwden ze. Herman: “Met mijn Lambrettascooter crossten we samen door Eindhoven en omgeving op zoek naar een huis. We kwamen terecht in de Weverstraat in Breugel, waar huizen gebouwd werden van achttienduizend gulden. Wij konden het niet betalen maar mijn vader legde gelukkig wat bij.”
Oprichten verenigingen
Herman was een kei in het oprichten van verenigingen. “Als iemand naar me toe kwam met een vraag over een vereniging, had ik het in ‘no time’ geregeld en dat doe ik nu nog steeds. Ik heb onder andere een voetbalelftal (buurtteam) opgericht en later nog veel binnensportverenigingen en verschillende competities. Mede hiervoor heb ik in 2013 een Koninklijke onderscheiding gekregen”, vertelt Herman trots. Als er ergens een feestje was, stond Herman altijd met zijn neus voorop. Vrij snel werd aan hem gevraagd of hij het café Pieter Breughel wilde exploiteren. Met twee kinderen en zwanger van de derde voelde Mien er in het begin niet zo veel voor, maar ging toch overstag. Ze verkochten hun huis en gingen boven het café wonen. Dit was het begin van een mooie carrière die Herman en Mien samen waargemaakt hebben. Het café werd nog met een danszaal en een cafetaria uitgebreid.
Exploitatie
In 1968 werd sporthal ‘Apollo’ gebouwd, waar zij het horecagedeelte exploiteerden. Daarna ging ook het beheer van de sporthal over naar de familie Kuipers. In 1978 werd De Bongerd gebouwd waarvoor zij zich ook inschreven. Mien: “Die werd eerst aan iemand anders toegewezen, maar die stopte er na een jaar al mee, waarna het alsnog aan ons toegewezen werd.” Uiteindelijk werd café Pieter Breughel met danszaal en cafetaria verkocht.
Kinderen
Mien heeft altijd mee gewerkt; zij stond voornamelijk achter de bar van tien uur ‘s morgens tot het sluiten van de bar. Ook de kinderen zijn ‘besmet’ met het virus. “Zodra ze de leeftijd hadden en ze konden meehelpen, gingen ze mee. Ze verdienden daar natuurlijk ook een extra zakcentje mee”, aldus het echtpaar. Oudste dochter Jacqueline is tien jaar geleden benoemd tot directeur van ‘Sporthalbeheer Son en Breugel’ en dochter Ellen exploiteert nu samen met Martony het horecagedeelte van Sporthal De Bongerd.
Groot of bescheiden
Het liefst zou Herman een heel groot feest geven vanwege zijn zestigjarig huwelijk, maar Mien houdt het liever wat rustiger met haar vier kinderen en acht kleinkinderen. “Er moet nog even naar een tussenweg gezocht worden”, lachen ze beiden. Ze blikken samen terug op een hardwerkend leven, waarbij Herman van uitdagingen hield en overal mogelijkheden in zag, terwijl Mien meer sociaal bezig was, maar ze stond wel altijd achter haar man. “We hebben nooit ruzie, wel meningsverschillen. Het blijft een kwestie van geven en nemen: Herman neemt en ik geef”, lacht ze.
