Bos bij 't Harde Ven (foto ter illustratie)
Bos bij 't Harde Ven (foto ter illustratie) Foto: Wil Feijen

Lezerspodium: Natuurlijk

Algemeen Lezerspodium

Son en Breugel - Hoe wij omgaan met de natuur is eigenlijk een spiegel van hoe wij omgaan met onszelf en met de ander. Best een dingetje hè? We vinden het gewoon dat we mogen ingrijpen in de natuur. Net alsof de natuur van ons is. Heb je al wel eens bedacht dat wij helemaal niet kunnen bestaan zonder natuur?

De natuur kan prima vooruit zonder ons hoor. Zou het kunnen dat we dat een ietsepietsie vergeten zijn? De natuur weet zelf heel goed hoe ze moet groeien en bloeien. Alles in de natuur staat met elkaar in verbinding. Kun je tot groei en bloei komen wanneer je uit verbinding bent met jezelf en met elkaar? Wanneer de afstand tot elkaar zo enorm groot is?

Als wij constant ingrijpen in de natuur, moet de natuur heel veel moeite doen de verbindingen te herstellen. Wanneer de natuur gewoon haar gang kan gaan, zal het onderhouden van bestaande verbindingen en aangaan van nieuwe verbindingen veel soepeler en makkelijker gaan. Ze hoeft er dan niet zo enorm hard voor te werken. Als de natuur niet zo hard hoeft te werken, wat zou ze dan voor ons kunnen betekenen? Dat wil niet zeggen dat het altijd makkelijk gaat. Vulkaanuitbarstingen, overstromingen, orkanen, aardbevingen, natuurlijke bosbranden zijn ‘natuurlijk’ heftige verstoringen. Toch zie je dat na zo’n impact meer natuur, meer nieuwe natuur ontstaat en dat bepaalde natuur verdwenen is. Losgelaten.

Als mensen maken we onderdeel uit van deze aardbol en dus ook van de natuur. We staan niet los van elkaar. Als dat zo is, zou het bij mensen dan anders werken? Wanneer wij als mens onze natuur mogen volgen, net zoals de natuur dat doet, in verbinding blijven met onszelf en met elkaar, kan een verstoring ons raken, maar kunnen we niet ten onder gaan. Hoe hard grijpen wij in op onze eigen natuur? Is dat wat we willen voor onszelf en voor de ander?

Dat is wat deze tijd ons komt brengen. Zie het als een verstoring. Niet om ons mensen ten onder te laten gaan, maar om de verbinding met onszelf en de ander te herstellen en te versterken. Kan toch alleen maar mooier zijn en worden dan dat het nu al is? Wauw! En dan is de natuur de plek waar we vrij en ongestoord kunnen zijn. Hoezo toevallig?!

Jeannette Kraij