Hier heur ik thuis
In 1972 kwamen wij als gezin in Son en Breugel wonen. Ruim 50 jaar woonden mijn ouders, Jo en Toon Hoeks, in dit dorp. Eerst in de Brouwerstaat, later in de Dagpauwooglaan. Dit dorp was thuis voor hen allebei. Ons pap stierf de dag voor Hemelvaart. Ik was weer even terug in het dorp van mijn jeugd en logeerde tien dagen in hun huis. Er is een Afrikaans gezegde dat luidt ‘You need a village to raise a child’. Je hebt een dorp nodig om een kind op te voeden.
Als ik kijk naar de laatste jaren van ons pap en ons mam in Son en Breugel dan wil ik dit spreekwoord aanpassen: je hebt een dorp nodig om goed oud te worden. Hoe bijzonder is het dat, als ze ons pap en mam bij de Hema aan zagen komen komen, al wisten: twee koffie. Of het personeel van de hoorwinkel in het dorp, dat met eindeloos geduld voor de zoveelste keer de hoorapparaten en randapparatuur uit ging leggen. Ik moet ook denken aan de buren in de straat waar ze woonden. Ook zij waren een zorgzame ring om mijn beide ouders heen.
De boerderij in Breugel waar ons pap vroeger actief was en de laatste jaren iedere zondag ging Jeu de Boulen, hoort thuis in het rijtje bijzonder plekken. Zo ook de wandelclubs die ons pap gaande hielden, de genealogieclub waar ons pap zijn passie voor stamboomonderzoek kon uitleven, en de Heemkundekring. Hoe mooi is het als de lokale boekhandel ieder nieuw verschenen boek over Eindhoven bestelde, soms al voor hij ons pap erom vroeg. Ook het HOI huis in Son was voor mijn beide ouders een belangrijke plek. Ik denk voor veel oudere inwoners van dit dorp. Mijn moeder Jo verhuisde twee jaar geleden naar Berkenstaete. Ook dat is een bijzondere plek in Son en Breugel. Als ik zie met hoeveel liefde en zorg ze daar wordt omringt dan is dat iets om dankbaar voor te zijn. De laatste maanden verbleef ons pap in Bijna Thuis Huis MadeLief. Daar heeft hij het goed gehad. Hij heeft nog zoveel leven gekregen in de tijd dat hij in MadeLief was. Hij kreeg die laatste maanden nog veel bezoek. Wat fijn dat mensen uit de verschillende clubjes hem daar op kwamen zoeken.
Boven zijn rouwbrief stonden de woorden ‘Hier heur ik thuis’ uit een liedje van Gerard van Maasakkers. Hier heur ik thuis, gaat niet over een plek of locatie. Hier heur ik thuis gaat over mensen. Mensen die oog hebben voor elkaar, die op wat voor manier ook zorgdragen voor elkaar. Ook al woon ik zelf in ’s-Hertogenbosch Son en Breugel is en blijft voor mij een plek om thuis te komen.
Franneke Hoeks