Bijzondere mensen uit Son en Breugel Johannes (Jan) van de Ven

Son en Breugel - In de serie bijzondere mensen uit Son en Breugel besteden we dit keer aandacht aan Johannes van de Ven (1899-1987). De meeste mensen kenden hem niet anders dan als ‘Jan Pauwen’. Het verhaal gaat dat Jan en/of zijn vader pauwen hielden in de tuin. De vader van Jan, Wilhelmus van de Ven, werd ‘Hem Pauwen’ genoemd. Het kan dus goed zijn dat Jan de bijnaam ‘Pauwen’ van zijn vader heeft geërfd zonder ooit een pauw in zijn tuin te hebben gehad. Overigens de voornaam ‘Hem’ is een verbastering van Willem of Wilhelmus. De voornaam ‘Hem’ komt in Son en Breugel en omstreken wel vaker voor.

Gastredacteur: Frans Wilbrink.

Jan werd op 28 mei 1899 op Wolfswinkel in Son geboren uit het huwelijk van Wilhelmus van de Ven, van beroep landbouwer, en Johanna Naria Cuijpers, van beroep landbouwster, afkomstig uit Nuenen-Gerwen. Als Wilhelmus aangifte doet van de geboorte van zijn zoon Jan dan zijn daarbij aanwezig Wilhelmus van den Hurk (van beroep tapper), Antonie Maasakkers (dagloner), Frans Everaers (veldwachter) en Cornelis Ebben (gemeentesecretaris).

Jan van de Ven werd een bekend figuur in het dorp Son en Breugel. In zijn werkzame jaren werkt hij hard op het land en doet hij het liefst grof werk. Hij houdt veel van de natuur. Jan trouwt met Adriana (Jaantje) Johanna Smits en samen wonen ze vele jaren in de Dommelstraat in Son op nummer 29. Als Jaantje in 1974 komt te overlijden, blijft Jan enigszins verweesd achter. Hij voelt zich soms eenzaam en is blij als hij iemand over het trottoir ziet lopen zodat hij een praatje kan maken. Vaak wandelt hij langs het Wilhelminakanaal of gaat hij om mensen te ontmoeten op het muurtje zitten van het tunneltje dat vroeger het Raadhuisplein met het Kerkplein verbond. Al vrij snel na de dood van Jaantje verhuist Jan naar de Emmastraat. De laatste jaren van zijn leven is Jan aan bed gekluisterd. Hij wordt verzorgd door de wijkverpleging, mevr. Van der Heijden en zuster De Voogd. Voor al deze hulp is hij zeer dankbaar. Uiteindelijk sterft Jan in Son op 13 juni 1987 en wordt hij begraven op begraafplaats Wolfswinkel.

Wat maakte Jan zo bijzonder in Son en Breugel? Waarom was hij zo’n bekend figuur? Wim van Tits schreef ons: “Ik heb Jan Pauwen goed gekend. Het bijzondere aan hem was ,dat hij zo lelijk was. De kinderen in de buurt hadden er allemaal schrik van. Jan ging overal waar nodig de gierputten leegmaken. Daarnaast werkte hij veel op het kerkhof waar hij graven gereedmaakte. Zijn vrouw Jaantje was een klein vrouwtje.”

Heeft u nog opmerkingen over dit artikel? Stuur uw reactie(s) dan naar Frans Wilbrink, e-mail: coordinatorbg@erfgoedvereniging-sonenbreugel.nl of bel naar 0499-473049.