MOOI gebaar!

December is de maand van de donkere dagen voor Kerst en op weg naar het nieuwe jaar.
Voor veel mensen is het ook een tijd voor even stilstaan bij de ander. Dit kan zijn in de vorm van het versturen van een kerst- en nieuwjaarsboodschap, het kopen van een daklozenkrant of zorgen dat mensen extra aandacht krijgen.
"Wie goed doet, goed ontmoet", is een gezegde dat voor onderstaand verhaal zeker op gaat!

Charlotte de Greef stond in de Hema bij de kassa te wachten, toen een 87-jarige man wat onwennig stond rond te kijken."Mevrouw, weet u waar ik ergens een blouse voor Pasen kan kopen?"
"Pasen?", vroeg ze.
"Uhh, ik bedoel Kerst natuurlijk", zei hij. "Ik ben nu voor het eerst alleen op pad om een blouse te kopen. Normaal doe ik dat samen met mijn vrouw, maar zij kan niet meer mee. Ze is 91 jaar en samen winkelen lukt niet meer. Daarom ben ik nu aan het proberen om het alleen te regelen."
Charlotte dacht na. "Misschien kunt u slagen bij de Jola? Of die sjieke herenzaak op het plein? "

De man riep iets bij haar op en ze kreeg een warm gevoel van binnen. Spontaan besloot ze: "Weet u wat, ik ga wel even mee om met u een blouse te kopen."
Arm in arm liepen ze eerst samen naar de sjieke herenzaak en werden daar vriendelijk te woord gestaan. De oudere man zei met een twinkel in zijn ogen: "Ik heb deze dame van de straat geplukt om samen met mij een blouse te gaan kopen. Ik zoek een mooi wit exemplaar. Graag een beetje opvallend, want mijn vier kinderen en de kleinkinderen komen allemaal op het Kerstdiner. Ik wil er goed uitzien."
De boord werd opgemeten, maar helaas, die kleine maat hadden ze niet op voorraad.

Charlotte nam de man weer bij de arm. Hier kon de missie niet slagen, maar er waren nog genoeg andere winkels. Op naar de volgende winkel, maar helaas daar hetzelfde verhaal.
De man werd inmiddels wat moe en dacht erover om toch maar terug naar huis te fietsen. Zijn vrouw zat immers al even op hem te wachten.
Charlotte bracht hem naar zijn fiets en bedacht ineens dat ze nog niet bij Bergmans Jeanshouse waren geweest. Wie weet, hadden ze daar wel passende, witte blouses.

Ze liet de man even uitrusten bij de Hema, waar zijn fiets stond, en zei: "Ik ren wel even naar de winkel toe en kijk of er iets voor u bij hangt. Dat is zo gebeurd."
Aangekomen bij Bergmans werd ze geholpen door een vriendelijke dame, die naar een rek wees met alleen jongensblouses. Er hing er nog één en Charlotte leek die blouse helemaal perfect voor de man.
Aan de eigenaar van de zaak vertelde ze dat ze geen geld bij zich had, maar toch graag de blouse mee wilde nemen om aan de oudere man te laten zien. Ze zouden dan later komen betalen. Hij hoefde niet na te denken en vond het prima. Charlotte rende met de blouse naar de man terug ,omdat ze hem niet lang in de kou wilde laten wachten.

De oudere man stond geduldig te wachten bij zijn elektrische fiets. Hij was verheugd dat ze iets gevonden had en zij was blij dat de missie geslaagd leek! Samen gingen ze terug naar Bergmans. In de winkel werden ze ontvangen met cappuccino en de blouse werd gepast en goed bevonden. De getailleerde jongensblouse stond hem perfect!

Bij het afscheid nemen realiseerden ze zich dat ze elkaars namen niet eens wisten. Zijn naam: "Tiny, van Martinus." Tiny vond het bijzonder dat hem dit was overkomen en Charlotte vond het een mooi, simpel gebaar. Zomaar spontaan loopt de dag anders dan je van te voren had bedacht, maar zo waardevol voor de ander.
De man vertelde thuis dat hij een engel had ontmoet. Iemand op het juiste moment die hij hard nodig had.
Kleine moeite, groot plezier, maar het kleurde de dag voor hen beiden in deze donkere dagen voor Kerst!