Als de prins weer thuis is

Het carnaval zit er weer op, de rust is wedergekeerd de kiel en pruik liggen weer in een doos op zolder. Een carnaval met dit jaar Ronald Brekelmans als Prins. Net als velen ben ik hem de laatste dagen regelmatig tegen gekomen tijdens carnaval. Een handje hier, een groet en een kort gesprek en daar ging hij weer.
Wie hij is hebben we natuurlijk kunnen lezen in de mooiste carnavals krant van het zuiden 't Krutje. Getrouwd en vader van twee kinderen woont hij in de Zagerstraat en werkt als burger bij defensie.

Door: Adrie Neervoort

Maar wat als carnaval voorbij is, wie ben je dan en hoe voelt de Prins zich dan? Toch maar even aanbellen op de Zagerstraat nummer 16 in Breugel.
Ronald doet open en begroet mij spontaan en vrolijk, erg herkenbaar bijna als de Prins zonder de steek en cape. In de huiskamer begroet ik Linda de vrouw van Ronald en neem ik samen met Ronald plaats aan de eettafel. In de gezellige huiskamer zijn ook de twee dochters Benthe (7) en Merle (5) aan het spelen. Onder het genot van een kopje koffie begint Ronald enthousiast te vertellen, over wat hem allemaal is overkomen na de vraag of hij Prins wilde worden van Krutjesgat.
Stel je er maar van alles bij voor en het is dat en nog veel meer wat je niet kunt voorstellen tot je het geweest bent, is eigenlijk de strekking van zijn betoog.

Natuurlijk wist hij wat het globaal inhield om Prins te zijn. Geboren in Dongen en als kind van ouders die actief betrokken waren bij het carnaval in Dongen was hij altijd betrokken geweest en gebleven met carnaval. Toen hij ruim 20 jaar geleden in Son en Breugel kwam wonen werd hij als snel lid van "Ginne Klets" en eigenlijk loopt vanaf die tijd ook het carnaval van Son en Breugel als een rode draad door zijn leven.
Hij liep zelfs nog "stage" als lid van de raad van elf toen Henri Jansen Prins was (2005), daarna niet bij de raad gegaan maar wel lid geworden van de optochtcommissie. Via zijn kinderen en enthousiaste ouders van andere kinderen op de Stoklandschool is hij weer actief gaan deelnemen aan de optocht en dus werd er afscheid genomen van de optochtcommissie. Maar altijd is hij betrokken bij carnaval ook nadat "Ginne Klets" stopte met deelnemen aan de optocht bleef hij en de rest van "Ginne Klets" wel trouwe toeschouwers van aan de optocht.
En dan komt de vraag wil je Prins worden. Ongelooflijk maar waarom dan ik, is natuurlijk de wedervraag, zo zegt hij. Maar dan komen de argumenten en het besef dat het gewoon een eer is die volgens een aantal mensen gewoon bij je past. Dus dan zeg je ja en ga je nadenken over hoe je deze mooie titel invulling gaat geven samen met natuurlijk je gezin.

En wat er dan gebeurt is volgens Ronald onbeschrijfelijk, je komt terecht in een wereld die je kende maar niet vanuit de positie die je mag gaan bekleden. Veel, heel veel mensen die al jaren actief zijn in en rondom het carnaval cijferen zichzelf bijna weg om jou te helpen er een mooie en onvergetelijke carnaval van te maken. Ook moest hij wennen aan het feit dat hij mede door de media en zijn optredens opeens een bekende inwoner was van ons dorp. Zo stond hij nog niet zolang geleden in zijn dagelijkse outfit, dus geen prinsenpak in de rij bij de Jumbo. Klonk het opeens door de omroepinstallatie "Prins Ronald mag naar kassa vier, deze gaat nu open"geweldig vond hij dit.
Maar vooral het aantal vrijwilligers dat direct of indirect bij carnaval is betrokken heeft mij oprecht verbaasd. Zonder deze vrijwilligers die als decorbouwer, zanger, tonprater, wagenbouwer, verkeersregelaars en ga zo maar door is er gewoon geen carnaval in Son en Breugel. Geheel belangeloos stellen zij hun vrije tijd in dienst van carnaval, gewoon omdat zij iets bij willen dragen aan het carnaval in Son en Breugel, fantastisch en ongelooflijk. "Ik wil al deze vrijwilligers dan ook heel erg bedanken" zegt Ronald meer dan gemeend.

Carnaval laat je zeker als Prins het dorp van een andere kant zien maar je ziet en krijgt ook informatie over het dorp in het algemeen gevraagd of ongevraagd. Daarom stel ik de vraag aan Ronald wat hij aan carnaval in Son en Breugel zou willen veranderen? "Helemaal niets" is het antwoord, maar iets toevoegen dat zou ik mooi vinden. Nou eigenlijk is het meer iets terugbrengen, de kinderoptocht"
De kinderoptocht maar dan in een nieuwe vorm in overleg met de scholen, misschien gewoon een rondje om de eigen school met de ouders als publiek. Dat zou toch al weer een mooi begin zijn, volgens Ronald.
Ook op de vraag wat zijn grootste wens is voor Son en Breugel komt hij verrassend uit de hoek "dat er meer gelijkheid komt tussen Son en Breugel, bijvoorbeeld door Breugel ook een echt centrum te geven." Daarmee doelt hij op wezenlijke zaken die in Son wel aanwezig zijn en in Breugel niet.

Net voordat ik het gesprek wil afronden zegt Ronald dat hij graag van de gelegenheid gebruik maakt om iedereen die hem of zijn familie geholpen, gesteund of op een andere manier er voor hun waren tijdens voor en na de carnaval heel erg wil bedanken.
Na het gesprek loop ik naar buiten en bedenk ik mij dat het motto van de prins dit jaar voor het eerst misschien niet helemaal klopte, had het niet "We waoge ut er op mi heel Son en Breugel veurop".moeten zijn?