Column Luc; Een ongeluk zit in een klein hoekje
Algemeen ColumnSon en Breugel - Het was een gezellige avond, met mijn goede vriend José. We stapten in onze auto's, om weer huiswaarts te gaan. Het was druk, het leek of iedereen tegelijkertijd naar huis ging. Bij de parkeergarage moesten tientallen auto's zich langs drie slagbomen zien te werken, die automatisch omhooggingen. Mits je betaald had, natuurlijk. Om twee meter verder op één enkele rijbaan verder te moeten, het was dringen geblazen. Wonderwel ging het goed, en gebeurden er geen ongelukken.
Dat gebeurde een stuk verderop, ik reed rechtdoor, opeens kwam een auto van links. Ontwijken ging niet meer, met een knal botste de auto tegen de mijne, tolde een paar keer om zijn as en kwam tot stilstand op de middenberm. Zelf kon ik gewoon doorrijden, even kwam de gedachte in me op om dat ook te doen. Het verstand kreeg de overhand, ik zette mijn auto langs de kant. Even later klopte een jongedame op mijn raam. 'Is alles goed met u?' vroeg ze bezorgd. 'Ja hoor, met jou ook?' was mijn wedervraag. Ik voelde de generatiekloof, ze zei nog net niet 'meneer' tegen mij. Uit beleefdheid sprak ze me met 'u' aan, ook toen ik zei dat ze best 'je' mocht zeggen.
Samen vulden we het schadeformulier in, dat ik standaard in mijn dashboardkastje heb liggen. Juist voor een situatie als deze, een situatie die je liever vermijdt, maar die je soms toch overkomt. Dat deze jongedame naar me toekwam, deed me goed. 'Sorry hoor', zei ze, 'Ik had u echt niet gezien!'. Ja, je botst niet voor je plezier tegen een andere auto aan, tenzij je op de kermis bent. En niet in je eigen auto zit, maar eentje die er speciaal voor gemaakt is.
Nadat we het formulier ingevuld hadden, barstte ze in tranen uit. De schrik zat er goed in, bij mij ook. Het gaat je niet in je kouwe kleren zitten, ook niet op een druilerige, winderige avond, ergens in Tilburg. Nogmaals bood ze excuses aan, 'Hoeft niet hoor, het kan gebeuren', probeerde ik haar gerust te stellen.
Daarna gingen we op weg naar huis, enigszins trillering zat ik achter het stuur. Gelukkig was er niets ergs gebeurd. Alleen blikschade, dat is te overzien. Het was een vreemd einde van een gezellige avond. Een einde dat ik niet aan zag komen, letterlijk en figuurlijk.
Zo zie je maar, een ongeluk zit in een klein hoekje.
