Column Luc: Herinneringen
AlgemeenSon en Breugel - Ik kan me de dag herinneren, als de dag van gisteren. Mijn lief, mijn bruid, stralend naast me. Onze trouwambtenaar Judith, die een prachtige toespraak hield, waarvan ik wilde dat die zo snel mogelijk voorbij was. Zodat ik ‘Ja, ik wil’ kon zeggen. Zodat ik dat prachtige, liefdevolle schepsel naast me kon kussen, iets wat ik dolgraag wilde. Zodat iedereen wist dat ze mijn vrouw was, de liefde van mijn leven. Mijn alles.
Er zijn veel dingen, die een mens zich kan herinneren van zijn trouwdag. De mooie, korte witte jurk die mijn lief droeg. De Schotse Hooglander, die nieuwsgierig in haar nek snuffelde toen we foto’s aan het maken waren bij het Oud Meer. De schommel, die we daags tevoren ophingen aan een boom, vlakbij datzelfde Oud Meer, tussen de buien door. Het stralende weer op onze trouwdag zelf, het openluchttheater waar we trouwden, de verbaasde blikken van de gasten toen mijn bruid en ik arriveerden, op de fiets. Hoe iedereen verwachtingsvol naar ons keek, toen we hand in hand van de trap afliepen, op weg naar het podium. Hoe ik een traantje weg moest pikken toen Judith de door mij geschreven woorden aan mijn lief voorlas, en ik de liefde voelde.
Dit jaar is het vijf jaar geleden, ons houten huwelijksjubileum. Vijf jaar, het is een mooi rond getal. Het is ons eerste lustrum, ook een leuk detail. Elke trouwdag is me kostbaar, zoals elke dag met mijn lief me kostbaar is. Zoals mijn lief zelf me nog het kostbaarst is van alles! We zouden onze vijfde trouwdag in Noorwegen gevierd hebben, ware het niet dat de reis niet doorging. Noorwegen, daar wilde mijn lief graag naartoe, een lang gekoesterde wens die eindelijk in vervulling zou gaan. Niet dat we per se ons eerste lustrum op een bijzondere plek wilden vieren. Dat kan volgend jaar ook, als we ons ijzeren jubileum vieren.
Als je ware liefde hebt gevonden, dan ben je een gelukkig mens. Al vijf jaar hoor ik bij de Quote 500 van de gelukkigste mensen in Nederland, al is het niet alleen rozengeur en maneschijn. Ook wij kennen momenten dat het even minder gaat, we komen er altijd weer uit. Liefde is werken, je moet er wel wat voor doen.
Zoveel herinneringen, zoveel mooie tijden. Ik koester ze allemaal, of het vijf jaar geleden is of vijftig.
Ik hou van je, mijn lief, nu en in alle eeuwigheid!
