Een gesprek met de bode van de Gemeente Son en Breugel

Son en Breugel - Wanneer hij ‘s ochtends vroeg, iets voor zeven uur, vanuit zijn woonplaats Best via de Bestse- en Sonseweg naar Son en Breugel rijdt, ziet hij altijd minstens één, soms zelfs drie reeën. “Hoe bevoorrecht ben ik om als bode te werken in het gemeentehuis van het prachtig groene Son en Breugel! Morgen zal ik echter niet met fiets gaan, maar daar kom ik straks op terug. Laten we beginnen bij toen ik een jongen van 12, 13 jaar was...”

Peter van den Heuvel is een ware gastheer: dienstbaar, respectvol, vriendelijk en met oog voor het kleinste detail. Gastheerschap vraagt om scherp observeren in combinatie met natuurlijk talent.
Is het vak van gastheerschap te leren?

Nieuwsgierig als ik ben naar zijn verhaal, schuif ik aan bij de lange houten tafel in zijn uitnodigende keuken. En dan vraagt hij natuurlijk: “Wil je een wijntje of frisje erbij? Een kopje thee? Misschien een koekje?” Ik laat mij meenemen in Peters verhaal, dat zich leest als een avonturenboek.

Redactie: Patricia van Baak
Foto: Wil Feijen

Peter van den Heuvel groeit op in Eindhoven als oudste van drie zonen in een arbeidersgezin met vier kinderen. Hij is ongeveer 13 jaar oud wanneer hij wat vakantiegeld wil bijverdienen. Hij stapt binnen bij Hotel Holiday Inn - “Nee, ik was geen brutaal jochie, maar ook niet verlegen” - en vraagt of hij als keukenhulp aan de slag kan. Peter wordt voorgesteld aan de chef-kok en krijgt de positie van afwasser. Dit markeert het begin van een prachtige reis, waarvan we nu alleen nog het eind niet kennen.

De grafische school wordt ingeruild voor de school voor consumptieve beroepen en Peter klimt op tot roomservicekelner. Hij is dan nauwelijks 15 jaar oud. “En daar beleefde ik een van de mooiste momenten in mijn leven”, vertelt Peter met glinsterende ogen. “In de ochtend, met zo’n karretje vol ontbijt, klop ik bij een kamer aan, ga naar binnen, en zie twee mannen in bed: “Oh, meneer Long! Ik ben een fan van u!” Ik schenk koffie en thee in en krijg na het ontbijt een gesigneerde foto van Robert Long, en ook een paar voor mijn schoolvriendinnetjes!” Er volgen meer ontmoetingen met beroemdheden, zoals James Last, en de zangers van Mud en Hot Chocolate. “En dan ‘s ochtends de sprint met de kamermeisjes wie als eerste bij de fooi is.”

Het wordt wel degelijk mooier!
Na 4,5 jaar Holiday Inn begint Peter als restaurantkelner bij restaurant Quatre Bras in Best. Hij heeft een passie voor hoogstaande gastronomie en weet inmiddels hoe hij gasten een onvergetelijke avond kan bezorgen. Peter: “Gastheerschap, je kunt het bijna niet leren. Het vraagt om heel veel observeren én talent. Gastheer zijn is voor mij de beste manier om mezelf te uiten. De eerste indruk is belangrijk. Geen trucje, maar oprechtheid en echtheid.” Hij blijft 17,5 jaar bij Quatre Bras, voornamelijk als oberkelner, met de leiding over alle eetruimtes. Hier leert hij met deftige mensen om te gaan en wat gastheerschap echt inhoudt. Hij denkt vaak dat het niet mooier kan worden. Hij ontmoet zijn vrouw en vestigt zich in Best. Maar het wordt wel degelijk mooier. In 1993 krijgt hij de mooiste baan van zijn leven!

Peter wordt gastheer bij Holland Casino. “Nog een kopje thee?”
En dan vertelt Peter met enthousiasme en stralende ogen verder. Over rondleidingen en speluitleg aan gezelschappen, over hoe hij samen met een vrouwelijke croupier als ‘Tony en Maria’ uit de West Side Story de presentatie aan 750 genodigden in de stadsschouwburg verzorgt. Hoe hij op een doordeweekse avond aan de bar staat: “En weet je wie er naar me toe komt? Herman Brood! Hij bestelt twee fruitsalades en twee Grand Marniers. Ik zet het netjes neer, en hop, hij giet de Grand Marniers over de fruitsalades en gaat samen met Jules Deelder lekker eten.” Peter kan er nog steeds van genieten. Het was een prachtige tijd, mijmert hij. Zo won Holland Casino Eindhoven onder zijn leiding onder andere de eerste prijs bij de Holland Casino Horeca Wedstrijden. Prachtige flessen Zuid-Afrikaanse wijn werden op de muziek van The Lion King gepresenteerd in het juiste licht, in de juiste sfeer. “En als kers op de taart word ik na 17 jaar naar Pathé gelokt met een smoes en ontvang ik de Holland Casino Award voor beste medewerker van het jaar!” Peter en zijn vrouw mogen met de directie en winnaars van andere Holland Casino’s naar Cirque du Soleil in Las Vegas, waaraan hij een reis door Amerika vastknoopt.

En dan toch een overstap naar een andere baan. “Ik was 49 jaar en wilde nog een keer van baan veranderen. Van het geweldige gevoel ‘on stage’ te zijn, belandde ik gedurende ongeveer tien jaar in een mindere fase.”

Peter wordt hotelmanager bij Rodersana in Oirschot, een inmiddels gesloten kliniek voor welgestelde mensen met levensstijlproblemen. Hij is tweemaal personal assistant (butler) bij welgestelde families. Het is het allemaal net niet. Dan zegt een van zijn broers, die uitgever is en een huis heeft op Curaçao: “Peer, kom lekker mee naar Curaçao en ga een tijdschrift maken over Curaçao.” En dat doet Peer. Hij maakt twee prachtige, luxe glossy’s. Peter doet de verkoop van advertenties en weet deze mooi te presenteren. Want is het niet fantastisch om een tijdschrift over Curaçao te maken en al het moois wat het eiland te bieden heeft met iedereen te delen? In het magazine deelt Peter zijn meest prachtige ervaring ooit: met een onderzeeër tot 300 meter onder water gaan om de schoonheid van de oceaan te ontdekken; dat noem je memorabel.

Minder goede jaren, mindere fase?
“Ach, niets is wat het lijkt... behalve Holland Casino en Quatre Bras”, zegt Peter, waarna hij even stil is. Vervolgens springt hij op en zegt: “Oh, hier ben ik ook trots op. Wacht, ik pak het even.” Peter komt terug met een 430 pagina’s tellend design-kookboek, getiteld ‘PowerSlim presenteert Uit de hand van topchefs’, 92 koolhydraatarme gerechten van topkoks. Hij heeft er met een team 3 à 4 jaar aan gewerkt. Corona gooide roet in het eten en de televisiepresentatie in stijl heeft nooit plaatsgevonden.

“Son en Breugel, ik kan mijn hart eraan verbinden”
En dan, ongeveer 2 maanden vóór corona, hoort hij dat de gemeente Son en Breugel op zoek is naar een bode. Peter wordt aangenomen en keert terug naar zichzelf. Het vak van gastheer zijn, gastvrijheid bieden, mensen zich welkom laten voelen, hij kan het weer kwijt. “Son en Breugel, ik kan mijn hart eraan verbinden”, zegt Peter, zijn ogen glinsterend van ontroering. Peter vertelt hoe hij bij een huwelijk het bruidspaar, de familie en andere gasten ontvangt en begeleidt naar de trouwzaal. Wanneer iedereen netjes is geplaatst, sluit hij de deuren. Na afloop maakt Peter een foto op de trap waar ook de fotograaf op staat en zwaait tot iedereen uit zicht is. Deze warme betrokkenheid kenmerkt hem. “Lieve bewoners, ik ben er voor u.”

“Ons Ronald (Ronald van den Heuvel, boa Son en Breugel) zegt vaak: ‘Dat is typisch Peer, die kan met iedereen omgaan.’ Maar Ronald en ik lijken op elkaar, we zijn allebei enthousiast, we houden van mensen en we zijn geen conflictopzoekers.”

Peter is een gelukkig man, met mooie herinneringen, een fantastische baan, een fijn gezin, en het vierde kleinkind is onderweg. En waarom fiets je morgen nou niet naar het werk? Peter lacht uitbundig: “Eén keer in de twee weken organiseer ik een ‘Eat & Meet’ op het werk. Voor wie wil, maak ik iets lekkers klaar. Morgen staat er een Italiaanse bol met eigengemaakte tonijnsalade op het menu, en dat is lastig meenemen op de fiets.”

Een bijzondere man, Peter van den Heuvel, uitzonderlijk vriendelijk, buitengewoon gastvrij. Gastheerschap, het is bijna niet te leren.