"Een goed gesprek" is een belevenis

"Een goed gesprek", leidt tot een bijzonder gesprek met twee kunstenaressen uit Son en Breugel: Anne Huddleston Slater en Annelies Schoth.
Het goede gesprek is in dit geval de naam van een natuurlijk kunstwerk dat sinds vorige week bij De Dommel gecreëerd is.

Door Désirée Brugmans

Annelies begint het gesprek: "Eén jaar geleden zat ik samen met Anne te praten, hier in haar atelier. Deze plek is geweldig inspirerend. Als je hier zit dan wil je iets gaan maken omdat hier zoveel materialen en apparatuur staan!
We waren wat aan het brainstormen met elkaar. Op een tekenblad begon ik met het stippelen van een cirkel. Daarna deelde ik de cirkel met een andere cirkel die niet helemaal rond was. We keken er eens naar en zagen: Hé, het lijken net twee bollen die net niet in elkaar staan. Ik tekende een riviertje ernaast, dacht aan De Dommel en het gaf een mooi beeld. Ik dacht verder: in die vorm kan iemand zitten. Een persoon in de ene halve bol en een ander in de andere halve bol. Toen de tekening af was, had ook Anne er iets mee.
Anne is vervolgens 's avonds een tennisbal door midden gaan snijden en heeft in een halve tennisbal een bankje gemaakt. Daarmee is het project geboren!"

Annelies, werkzaam geweest als docent kunstvakken is tot op heden tekenares en schilderes.
Anne werkt vooral met 3-D figuren, is beeldhouwer en weet alles van natuurlijke materialen. De dames delen hun liefde voor de kunst. Hun idee werd in een projectvorm gezet en Anne is er vervolgens verder mee aan de slag gegaan.

Anne vervolgt het gesprek: "Ik werk graag met vergankelijke materialen: kalksteen, leem, en wilgentenen. Puur staal is ook mooi omdat door de roestvorming de vergankelijkheid ook door gaat."

"Het idee was er, maar hoe gaan we nu verder? Hoe zetten we het in elkaar?
Het was al snel duidelijk dat het kunstwerk bij De Dommel moest komen waar het in een natuurlijke omgeving volledig tot zijn recht zou komen. Toen ik dat eenmaal wist ben ik vanaf dat moment op zoek gegaan om tot de juiste materialen en constructie te komen.
Ik ben een dummy gaan maken, want zo kun je dingen gaan ervaren en leren van je fouten.
Het moest groot worden, want het zou in de buitenlucht komen en dan moet het wel zichtbaar worden. Ook zijn we zelf gaan ervaren hoe het is op een bankje te zitten en een gesprek samen te hebben. Je wilt dan ook wat ruimer zitten, dus wanneer is het comfortabel en wanneer zit je te dicht op elkaar? We merkten dat 80 centimeter van elkaar af een goede afstand was. En daarmee kun je "een goed gesprek" letterlijk en figuurlijk tot stand laten komen; vandaar de naamgeving van het project."

De dames laten een prachtige map zien met de voorstudies. Vol met tekeningen, schetsen, foto's en boordevol creativiteit en vakmanschap. Een boek van bijna één jaar voorbereiding.
Anne: "Op een gegeven moment heb ik bepaald dat 15 februari 2016 de hele voorstudie klaar moest zijn en het is gelukt! Alle materialen waren er en het klopte met wat ik op papier had gezet.
De gemeente vond het goed en de medewerkers van de wijkteams zijn ook zo enthousiast en vinden het fijn om mee te helpen."
Annelies vult aan: "Ars Longa, de kunstvereniging van Son en Breugel, bestond vorig jaar 15 jaar en we wilden graag een cadeautje geven aan het dorp. Met dit project kwam alles bij elkaar."

De opbouw
Het hele kunstwerk zou twee bij 3.40 meter worden en dat betekende twee weken dagelijks met een groep mensen vormgeven.
Annelies raakt ontroerd: "Mensen kwamen langs om te kijken wat we aan het doen waren en stonden daar gelukkig te worden. Het triggert mensen door de natuurlijke materialen. Het is zo zacht en past zo goed in het landschap! Het speelt mee in de natuur en versterkt de wilgen die daar al jarenlang staan.
Vorige week stond De Dommel heel hoog en dan zit je daar op een bankje te kijken naar het water en voelt de omgeving. De bewegingen van het water en de natuur er omheen leven en veranderen continue."

Wat maakt "een goed gesprek" zo bijzonder?
Anne: "Het is vergankelijk materiaal en dat betekent dat het op een gegeven moment op is. Het kunstwerk bestaat uit wilgen en die gaan drie tot vier jaar mee. In die jaren kun je gaan ervaren dat het materiaal weer terug wordt gegeven aan de bodem. Continue zal het object veranderen door de tand des tijds en zo wordt het kunst op zichzelf.
Het is voor mij moeilijk om "het kindje" nu los te laten. Ik ben nog iedere dag gaan kijken, aaien en voelen. Het moet verzorgd en onderhouden worden. Straks zal het gras hoger gaan groeien en dan zal ik wat moeten gaan knippen rondom het gras.
We hebben er ook een baan overheen gelegd van levend materiaal dat aangroeit, zodat ook daardoor weer wordt gezorgd voor verandering. Het kunstwerk blijft leven zolang het er is!"

Zonder hulp was het niet gelukt
Zowel Mari, de man van Anne als Bert Lemmens, wilgenexpert uit Aarle-Rixtel hebben keihard geholpen! Anne heeft van Bert het vlechten geleerd en daar ook de materialen gehaald.
Samen met leden van Ars Longa zijn ze bij hem de takken gaan snoeien. Februari is daar de tijd van uitstek voor omdat de sapstroom van de wilg nog niet op gang is gekomen. Er kan dan gesnoeid worden en de takken zijn dan vers om mee te werken.
Er was wel een probleem. In optimale jaren kan een wilg die je knot wel tot drie meter uitschieten. De laatste twee jaar is het vrij droog geweest en nu hebben de takken hooguit een lengte van 2.5 meter.
Anne: "Ik had zoveel meer lengte van takken nodig. Daarom zijn we de takken aan elkaar gaan verbinden. Het opbouwen van het kunstwerk was zwaar werk omdat je ook op je knieën werkt, op moet staan en de takken ook nog eens in vorm moest houden.
Bijna twee weken zijn we met een aantal mensen bezig geweest om te aaien, te koesteren en het kunstwerk te laten groeien. Takken hebben altijd bochten en geen tak is hetzelfde."

Het heeft de dames geraakt dat er zoveel mensen zolang zijn blijven staan bij het opbouwen. "Bijzonder voor mij was het moment dat er een man en een vrouw uit hun scootmobiel stapten en voetje voor voetje van de helling af kwamen lopen", vertelt Anne.

Wat wordt het volgende project?
Anne: "Ik moet nu eerst bijkomen van de emoties van dit project.
Creativiteit zit in je bloed, dus je gaat wel altijd verder. Het eerst ga ik weer lekker aan de gang met mijn eigen werk. Op het ogenblik werk ik in steen /staal."
Al dromend: "Misschien ga ik wel weer groot in metaal vlechten."

Officiële opening
Op zaterdag 5 maart om 15.30 uur zal de officiële opening plaatsvinden. Anne en Annelies zullen dan samen een strik lostrekken, waarna ze samen met leden van Ars Longa de kunst en het leven verder gaan vieren.

Annelies: "Het is prachtig geworden en zo mooi in de zon met al het licht dat er door heen schijnt! We denken dat als mensen er in gaan zitten, ze nu hele andere dingen tegen elkaar gaan zeggen.
Een goed gesprek op deze plek is gewoon gelukkig zijn. Het is een belevenis! Het is stilte aannemen en ervaren hoe mooi een belevenis kan zijn!"