Zwelklei van de Vestzakkomedie een zuigend stuk

Son en Breugel - De weergoden waren de Vestzakkomedie niet genadig.
Zaterdag 26 mei zaten de terrasjes vol in Son en Breugel, het was een zwoele zomeravond, niet echt toneelweer. Binnen in het enigszins benauwde Vestzaktheater waren er nog wel wat stoelen die gevuld konden worden. Desondanks speelden de acteurs met volle overgave.

Door: Arjen Strik
Foto's: Annie Maessen

Een qua verhaal herkenbaar familiedrama
Het stuk speelt zich af op een boerderij in het noorden des lands. Centraal staat een echtpaar dat vijftig jaar gehuwd is. Verder zijn er een zoon met zijn vrouw en zestienjarige dochter en een gescheiden zoon met zijn nieuwe vlam. Deze aspirant-schoondochter wil een feestelijk vegetarisch diner voor de familie bereiden, zonder enig idee te hebben hoe de familie in elkaar steekt. Het gaat er heftig aan toe. Iedereen kat elkaar af. In Zwelklei is namelijk iedereen ongelukkig.

Er zijn dingen voorgevallen in het verleden die hun sporen hebben nagelaten op de gezinsleden. De boerin is verbitterd. De zoons worstelen nog steeds met hun verleden. Dat werkt door in hun relaties. Stapje voor stapje komt er iets boven water, steeds omlijst door flink uitgebouwde komische verwikkelingen.

De karakters zijn geënt op gesloten plattelanders en stadse mensen. Een contrast tussen het boerenmilieu met haar dogma's en het vrije stadse leven. Met typische personages zoals een fanatieke vegetariër, een overspannen dame uit de mediawereld en een gothic pubermeisje. Een stadse boerin, die haar man na 50 jaar huwelijk nog steeds vindt stinken naar koeien. Na de pauze is er het familiediner, met een heftig slotakkoord. Kortom genoeg ingrediënten, die deze rimpelloze familievijver weten om te toveren in een heftig bruisende stinkende familiepoel.

Mooie dialogen in statisch toneelstuk
De mooiste rol was voor Liesbeth van Hapert als Pleun. De boerin is een stadse, maar sinds haar huwelijk een op het platteland opgeborgen vrouw, die immens teleurgesteld is. Liesbeth zette haar neer in al haar nuances: hard, liefdeloos, onverzettelijk en zielig. Een grandioze prestatie.

Wan Merks kon als de ogenschijnlijk timide boer weinig uitrichten. Frank Mil was in de rol van zoon, sterk en overtuigend. De andere spelers hadden allemaal excelleermomenten in het komische en in het dramatische vlak. De dialogen waren herkenbaar en naturel. Waarschijnlijk de invloed van de regisseur Mieke Toussaint die werkt vanuit de impuls, eigenheid en authenticiteit van de acteurs. Het verhaal leverde herkenbare familieperikelen op.

Zwelklei had goede dialogen, en in het toneelstuk wordt er treffend geacteerd.

Zwelklei is nog te zien op 30 mei, 1 en 2 juni in het Vestzaktheater. Voor meer informatie kijk op www.vestzakkomedie.nl.