Column Luc: Bevrijding – een moment van dankbaarheid
Algemeen ColumnHet is jammer dat we er maar één keer per jaar stil bij staan. Dit jaar is het 75 jaar geleden, bijna net zo lang als een gemiddeld mensenleven. Voor we het weten, is er niemand meer in leven die het heeft meegemaakt, de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog. De bezetting, de vernietigingskampen, het enorme verlies aan mensenlevens. Dat allemaal vanwege de grootheidswaanzin van Hitler en zijn trawanten, die zich onoverwinnelijk en onkwetsbaar achten. Gelukkig waren ze dat allesbehalve.
Ik ben dankbaar voor de vrijheid waarin in leef. Dankbaar dat ik mag gaan en staan waar ik wil, zij het niet in grote groepen. Dankbaar dat ik dit stukje mag schrijven, zonder te vrezen voor die klop op mijn deur, die een enkele reis naar een vernietigingskamp betekende. Of een langdurig verblijf in een cel, om te eindigen voor een vuurpeloton, ergens in de bossen. Dankbaar dat miljoenen soldaten van de geallieerden zich opgeofferd hebben voor die vrijheid, van de stranden van Normandië tot de oevers van de Wolga. Om niet te spreken over de vele verzetsstrijders, mensen zoals Hendrik Veeneman, waarnemend burgemeester van Son en Breugel, die omkwam in een kamp omdat hij geen mensen wilde leveren die moesten werken voor de Nazi’s. Waar ik misschien nog wel het meest dankbaar voor ben, is dat ik leef in een land dat al 75 jaar geen oorlog meer heeft gekend, niet hier in onze eigen rivierendelta.
Als je je probeert voor te stellen hoe het is om te leven in een land dat bezet wordt door een vreemde mogendheid met een waanzinnige, allesvernietigende ideologie, of hoe moedig de mensen geweest moeten zijn die zich daartegen verzetten, dan klaag je niet over lockdowns. Alleen onze bewegingsvrijheid is ingeperkt, maar niet geheel en op vrijwillige basis. Er is geen censuur als het gaat om nieuws, we kunnen tv kijken, series bingewatchen of elk boek lezen dat we willen. Iedereen is vrij om te zeggen of denken wat hij of zij wil, om te zijn wie hij of zij is. We hebben voedsel in overvloed, daar konden ze in de hongerwinter alleen maar van dromen.
We hebben genoeg om dankbaar voor te zijn, ook in deze bijzondere, uitdagende tijden. Hoewel elke vergelijking met de Tweede Wereldoorlog mank loopt, is er wel één overeenkomst. Op het moment dat het allemaal achter de rug is, een moment van dankbaarheid, zal het voelen als een bevrijding.
