Ton Krabhuis
Ton Krabhuis Foto: Wil Feijen

Ton Krabhuis is al dertig jaar vrijwilliger

Algemeen Algemeen / Son & Breugel

Son en Breugel - Door het coronavirus is het werk van veel vrijwilligers in ons dorp stil komen te liggen, zo ook voor de heer Ton Krabhuis. Deze krasse 89-jarige is al dertig jaar vrijwilliger. Tijdens het interview kwam meteen naar voren dat hij de afgelopen maanden een saaie tijd vond en dat hij het vrijwilligerswerk ontzettend mist. Contact met andere mensen was niet mogelijk, en dus ook zijn werk als vrijwilliger bij Zonhove en de Protestantse kerk niet.

Redacteur: Hennie van Hagen
Fotograaf: Wil Feijen

Ton is geboren in Utrecht en heeft heel bewust de oorlog en vooral de hongerwinter meegemaakt. Zijn vader overleed in 1942 en zijn moeder bleef achter met negen kinderen. Dat was een zeer zware tijd voor het gezin, maar gelukkig hebben ze het er heelhuids van af gebracht. Op jonge leeftijd is Ton getrouwd en begon met zijn vrouw een kruidenierszaak in Utrecht. Ton vertelt: “Ik was mijn tijd ver vooruit. Ik begon de allereerste zelfbedieningskruidenierszaak van Nederland op 40 vierkante meter. Veel media schonken er aandacht aan in die tijd.”

Verhuizing
Door de drukte en stress kreeg Ton een hartaanval en op advies van de huisarts ging hij in loondienst werken als vertegenwoordiger, eerst bij Duyvis en later bij Douwe Egberts. Bij deze laatste werd hij gevraagd of hij het rayon Brabant-Zeeland-Limburg op zich wilde nemen. Een verhuizing naar de Doormanlaan in Son en Breugel volgde. Op 58-jarige leeftijd ging Ton met pensioen, dat kon nog in die tijd. “Op die leeftijd thuiszitten, nee dat was toch niets voor mij. Ik verveelde mij en daarom heb ik mij aangemeld als vrijwilliger om op de buurtbus te gaan rijden. Dat heb ik vijftien jaar gedaan. Mijn vrouw deed in die tijd vrijwilligerswerk bij De Vloed.”

Vrijwilligerswerk
Ton kreeg op een gegeven moment de vraag of hij iets wilde doen voor het Rode Kruis, zoals het organiseren van reisjes met gehandicapten en om hen te begeleiden. Dat wilden Ton en zijn vrouw wel. Ton: “Er stond dan een busje klaar en we kregen een budget voor dagtochten. Later werden het reisjes van enkele dagen tot zelfs een reis naar Spanje. We hadden meestal de zorg over zes gehandicapten. Het was zwaar werk, we moesten iedereen in de gaten houden. We kookten eten, hielpen hen om zich klaar te maken voor de nacht en stopten ze in bed. Maar het was ontzettend dankbaar werk, zeker als we zagen hoe deze mensen genoten van alles wat we deden.” Na de reis maakten ze een verslag met foto’s en iedereen die mee was geweest, kreeg dat verslag van Ton en zijn vrouw aangeboden. Zijn vrouw overleed in 2011, dat was een hele klap. Ze hadden zoveel samen ondernomen.

Wandelen
Ton was inmiddels ook lid van de jeu de boules-club geworden, waar hij de functies van voorzitter en penningmeester vervulde. In 1994 vroeg Johan Reijner of Ton één keer in de week met een bewoner van Zonhove wilde gaan wandelen. “Ik heb hier geen nee tegen gezegd en ik wandel nog steeds op donderdagmiddag met Dennis Kuijs. Als Dennis mijn stem hoort, dan straalt zijn gezicht van blijdschap. Verder contact is helaas moeilijk”, vertelt Ton. De afgelopen maanden konden door het coronavirus de wandelingen met Dennis niet doorgaan. “Ik zit met smart te wachten totdat ik gebeld word dat de wandelingen met de bewoners van Zonhove weer mogen beginnen. Dennis mist mij zeker en ik hem!” Ton heeft jarenlang samen met zijn maatje Wim Klein Kranenburg gewandeld, die ook een bewoner van Zonhove begeleidde.“Helaas is hij afgelopen april overleden. Het is een enorm gemis voor mij. We hebben heel veel jaar samen tochtjes ondernomen met kinderen uit Zonhove.”

Vrijwilligerspenning
Naast het vrijwilligerswerk bij Zonhove verricht Ton ook vrijwilligerswerk bij de Protestantse kerk en is hij lid van de Zonnebloem. Wegens corona zijn er nu geen activiteiten bij de Zonnebloem en ligt al het vrijwilligerswerk stil. Hij mist ‘zijn werk’ en hoopt dat daar snel verandering in komt. Voor al zijn vrijwilligerswerk is Ton in 2003 in het zonnetje gezet. Hij kreeg toen de Vrijwilligerspenning uitgereikt. Inmiddels kijkt hij terug op dertig jaar vrijwilligerswerk en als het aan hem ligt, komen daar nog enkele jaren bij.