Column Luc: Paniekvoetbal
Algemeen ColumnSon en Breugel - We moeten er toch aan geloven. Mondkapjes, persoonlijk verafschuw ik ze. Als je iemands gezichtsuitdrukking niet kunt zien, mis je de lichaamstaal, het belemmert de communicatie. Je bent gedwongen mensen te geloven op hun ogen, blauw of niet. De regering, die maandenlang stug volhield dat mondkapjes niet helpen, adviseert ineens het dragen ervan. Baat het niet, dan schaadt het niet, is de uitleg. Dat klinkt niet alsof ze zelf niet overtuigd zijn, hoe willen ze ons dan overtuigen? In voetbaltermen: het is paniekvoetbal.
Het coronavirus is langzamerhand niet meer weg te denken uit ons leven. Totdat er een geneesmiddel en vaccin zijn, is het raadzaam het virus onder controle te houden, voor zover mogelijk. Veel is er niet dat we kunnen doen, afstand houden is met afstand het effectiefst, voor sociale wezens als ons is het wel erg lastig. Als je iemand hebt, is het nog wel vol te houden. Als je alleen bent, mis je toch (fysiek) contact. Een knuffel, een korte aanraking, we hebben het nodig. Ik wel, tenminste. Anders sta je buitenspel.
Als het dragen van een mondkapje verplicht wordt, dan zal ik me daartegen niet verzetten. Zelfs al geloof je dat het allemaal wel meevalt met corona, zelfs al ben je tegen alle maatregelen, de snelste manier om ervan af te komen, is eraan mee te werken. Nog afgezien van het feit dat je niemand wil besmetten. Protesteren bij de scheidsrechter heeft weinig zin, die veranderd zelden van mening.
Dus heb ik ook maar mondkapjes aangeschaft. Al maakt het je niet immuun en werkt het alleen als je het mondkapje goed om- en afdoet, en telkens een nieuw gebruikt. Is het idee dat mondkapjes mensen eraan herinneren dat ze afstand moeten houden? Dat lijkt me een illusie, zoals wel gebleken is in Spanje. In het land waar iedereen een mondkapje draagt maar niemand afstand houdt, zijn de meeste besmettingen in de EU. In Duitsland werkt het wel, maar daar houden ze netjes afstand.
Als mensen geen afstand houden, moet je iets. Alleen een advies geven, dringend of niet, dat voelt twijfelachtig, alsof de regering geen keuze wil maken. Niet kiezen is ook kiezen. Misschien een idee voor Mark en Hugo: je krijgt een gele kaart als je het mondkapje aan de buitenzijde aanraakt en je krijgt een rode kaart als je het mondkapje na gebruik opvouwt en in je broekzak stopt. Zou dat werken?
Ik ben blij dat Mark Rutte geen bondcoach geworden is, met paniekvoetbal win je maar zelden een wedstrijd.
