Column Judith: Bakkie leut
Algemeen ColumnSon en Breugel - De problemen die haar val voor hem veroorzaken, lijden tot meer verdriet dan haar eigen herstel ervan. Een gebroken heup liep ze op. Daarvoor herstelt ze bij ons.
Maar hoe moet het nu thuis? Al een aantal jaren is ze mantelzorger voor haar partner. Samen proberen ze zo normaal mogelijk te leven, ondanks zijn vergevorderde dementie. Nu zij er niet is, kan hij niet alleen thuisblijven. Ze ziet het zelf en hun kinderen zien het ook.
Dagelijks werkt ze hard aan haar eigen herstel. Ze probeert zo min mogelijk gebruik te maken van het zorgaanbod. Ze doucht zelfstandig en beheert haar eigen medicijnen. Tijdens haar therapiesessies werkt ze zo hard als ze kan. Een afspraak met de fysiotherapeut of de ergotherapeut slaat ze nooit over. Ze doet er alles aan om zo snel mogelijk weer naar huis te kunnen.
Desondanks realiseert ze zich dat haar inzet geen invloed meer heeft op zijn toekomst en die van hun samen. Ze zullen niet samen in één huis oud worden en dat doet pijn en geeft verdriet. Ik probeer haar te troosten en een luisterend oor te bieden… haar diepe pijn kan ik echter niet wegnemen.
Hoewel ze zelf vindt dat ze haar eigen kopje koffie moet halen in onze gezamenlijke huiskamer, neemt ze mijn aanbod aan. Wat later geniet ze van een bakkie leut met een koekje, overladen met een flinke portie liefde. Dat helpt altijd.
