Column Judith: Liefdevolle lofzang
Algemeen ColumnSon en Breugel - Na een herseninfarct werd ze enkele weken geleden bij ons opgenomen. Naast verlammingsverschijnselen had ze ook problemen met slikken en spreken. 85 jaar is ze en al 60 jaar getrouwd met de liefde van haar leven. Tot nu toe was ze helemaal zelfstandig. Buitenshuis gebruikte ze een rollator. In huis liep ze zonder hulpmiddel. Haar stomazorg voerde ze zelf uit.
Ik heb net de overdracht van de dagdienst gelezen, als er op de deur van het kantoor wordt geklopt. ‘Zuster, weet u misschien al iets meer over de ontslagdatum van mijn vrouw?’
Hij kijkt me verwachtingsvol aan. Vanmorgen heeft een bespreking plaatsgevonden met alle betrokken disciplines (arts, zorg, fysio- en ergotherapie). Hierin worden de ontslagdata van cliënten geëvalueerd. Uiteraard is de situatie van zijn vrouw ook besproken. Ze herstelt goed. We gaan helpen om thuiszorg te regelen en dan mag ze naar huis. Met tranen in zijn ogen kijkt hij me aan als ik hem het goede nieuws vertel.
‘Weet u, zuster, mijn vrouw heeft al zoveel gezondheidsproblemen doorstaan en overwonnen en nu doet ze het weer! Wat heeft ze geknokt en gewerkt. Geen therapie sloeg ze over, ook al had ze er soms geen zin in. U kunt zich gewoon niet voorstellen hoe trots ik op haar ben! De komende kerstdagen worden de mooiste dagen uit ons leven. Ze is er nog en wat zijn we gelukkig samen!’
Ik ben ontroerd door zijn vurige en liefdevolle lofzang.
