Lezerspodium
Ingezonden“In Nederland zijn tussen 1945 en 1965 veel kinderen geboren. Daarvoor zijn veel woningen gebouwd. Later namen geboortes fors af. De autochtone bevolking krimpt. Er zouden teveel woningen zijn, die in prijs dalen. Zoals we dat ook zagen in zogenaamde krimp-regio’s, als Weert.
Maar, geheel door immigratie, groeit de Nederlandse bevolking hard. Volgens het CBS groeide onze bevolking In 2022 met 224.836 mensen. Deze structurele grote groei zorgt voor een nijpend tekort aan woningen. Zeker in onze regio, met de ambitieuze plannen van Brainport Eindhoven. Waarbij Eindhoven het probleem “huisvesting” over de schutting van de buurgemeenten gooit. Zou Eindhoven haar problemen niet binnen haar gemeentegrenzen moeten oplossen?
Met nieuwe wijken als Het Zand, uitbouw van de Gentiaan, appartementen in de Kanaalzone en het centrum en alle verdere inbreidingen hebben wij veel gebouwd. Ten gunste van Eindhoven. Dat is niet genoeg en met deze bevolkingsaanwas zal dat ook nooit genoeg zijn. Inmiddels worden woningen op de Breeakker gedeeltelijk onteigend ten behoeve van een intensievere bebouwing.
Het beschikkingsrecht van de eigenaar van de woning wordt beperkt. Deze kan de woning niet meer aan een voorkeurspartij, als zoon of dochter verkopen, maar die moet de woning aan de gemeente aanbieden. Hiermee komen we op een hellend vlak. Want wat vandaag op de Breeakker slaagt, wordt bij succes morgen realiteit in het Harde Ven of de Gentiaan. En wat volgt...? “Nog maar met zijn tweeën in zo een grote woning? Wij regelen voor u een tiny house en u verkoopt uw woning verplicht aan de gemeente.” Hoelang zal de gemeente nog genegen zijn om u daarbij de reële marktwaarde van uw woning te betalen?
Klinkt ver gezocht. Maar zouden we een jaar geleden geloven wat nu in de Breeakker gebeurt? Willen wij Jantje-Betonson worden en ons eigendomsrecht aan de gemeente afstaan? Of willen we een leefbare, groene gemeente, die stelt dat er veel gebouwd is en dat de beschikbare ruimte nu op is? De democratie in Nederland is duidelijk kapot en onze overheid beschouwt het welzijn van de burgers als sluitpost.
Maar hoe diep zijn we gezakt, wanneer wij als burgers van Son en Breugel straks een advocatenkantoor in de arm moeten nemen om ons te beschermen tegen schadelijke plannen van ons eigen college van B&W?
Tot slot nog dit. Zodra gemeenteraadsverkiezingen in aantocht zijn, kakelen alle partijen de mooiste beloften. Nu kunnen die partijen tonen wat ze werkelijk met ons voorhebben. “
Ernie van de Wal
