Goede Doelen Week; uit het leven van een collectant
AlgemeenWat een zorgvuldige organisatie, de Goede Doelen Week Son en Breugel, die dit jaar voor de tweede keer wordt georganiseerd. Er lijkt echt aan alles gedacht. Al ruim voor de daadwerkelijke collecteweken, 8-21 april 2024, werd ik via mail benaderd met de vraag of ik wederom voor 18 (vorig jaar nog 17) goede doelen tegelijk wilde collecteren. Er volgde nog een nieuwsbrief per mail en op 19 maart een goedverzorgde informatieavond voor de collectanten in het Dommelhuis. Het wijkhoofd brengt alles wat ik nodig heb en ik zie nu eigenlijk pas hoe prachtig de zijkanten van de collectebussen zijn. Alles is helder, laten we beginnen!
Redactie: Patricia van Baak
Maandagavond 8 april: ik eet wat vroeger dan anders en ga dan met een stapel enveloppen, een voorbeeldbrief en een aantekenlijst op pad. Ik heb er zin in! Nummer 2 niet bepaald: “Ik geef al genoeg, goedenavond!” Ik zet een kruisje op mijn aantekenlijst bij ‘doet niet mee.’ Nummer 4 sluit bij de buren aan: “Ik geef al aan de kerk, dahaag.” Wederom een kruisje bij ‘doet niet mee.’ Dat mag uiteraard, zoals ook aardig doen gewoon mag. Nummer 6 is niet thuis. Kruisje bij ‘niet thuis’. De oudere meneer die daarna opendoet, vraagt of ik even binnen wil komen. Als hij ziet dat ik twijfel, zegt hij dat hij het vorig jaar niet zo goed begreep. Aan zijn keukentafel nemen we de lijst met goede doelen en wijze van betalen door. Dat hij er niet jaarlijks aan vastzit, doet hem goed.
Verderop in de straat word ik enthousiast begroet met “ah, ik verwachtte jou al. Het wordt zo goed aangekondigd overal, we kunnen er niet omheen”. Al snel gevolgd door: “Goede Doelen Week? Nee, nooit van gehoord.” Daarna bewonder ik de gelakte nageltjes van een klein meisje en ontmoet ik een jongen die bevlogen aan zijn moeder vertelt hoe alles in zijn werk gaat; daar is op school uitgebreid aandacht aan besteed.
Weer thuis met een kop thee bekijk ik mijn kruisjeslijst, nodig om volgende week bij de juiste mensen de envelop weer op te halen, en realiseer me dat ik in korte tijd een diversiteit aan mensen heb ontmoet.
Maandagavond 15 april: het miezert, soms wat harder, maar dat geeft niet. Ik bel aan bij de mensen die ik vorige week een envelop heb overhandigd om te vragen of ze de ingevulde envelop in de collectebus willen doen. De reacties passen goed bij de collectebus die ik bij me heb met op de zijkanten kindertekeningen uit een wedstrijd van vorig jaar. Aan de ene kant die van Florian, die blijkbaar al jong weet dat niet iedereen even blij reageert op een collectant. Aan de andere kant Mirte, die gelooft in een zachte, liefdevolle wereld. Zie hier een mooie afspiegeling van de maatschappij, niet anders in Son en Breugel. De oudere meneer geeft aan dat het gelukt is en vraagt bezorgd of ik niet te nat word. Een mevrouw vertelt trots dat een QR-code eigenlijk prima werkt. En het is wederom een feestje om Tijn, de jongen die enthousiast de goede doelen omarmt, te treffen.
Het is goed zo. Ik breng de collectebus weer naar het wijkhoofd.
Tekening op de collectebus - Ingezonden
En op de avond dat deze krant gedrukt wordt, wordt er elders in het dorp volop geteld. In groepjes van twee wordt elke bus geopend, elke envelop opengemaakt en brief geregistreerd. Vorig jaar liep de teller op tot ruim €65.000,-. Ik ben benieuwd naar het bedrag van dit jaar, vast te lezen in deze krant en op de website. 18 goede doelen die staan voor een betere kwaliteit van leven. Hier wordt de wereld écht een beetje mooier van.
