40 jaar speciaal onderwijs door een betrokken en bevlogen mens

Son en Breugel - Totaal onverwacht werd Benjo Plandsoen dinsdag 8 oktober de hele dag in het zonnetje gezet door zijn collega's van de Emiliusschool. Benjo vierde zijn veertigjarig jubileum als docent op deze school. Eigenlijk is hij 'mister Emilius himself'. Gewaardeerd door ouders, collega's en (oud)leerlingen. Hij glundert nog na. "Wat een fantastische en onvergetelijke dag. Collega's nogmaals hartelijk bedankt."

Redacteur: Arjen Strik
Fotograaf: Wil Feijen

"Ik had op de havo een pretpakket met vier talen, aardrijkskunde en geschiedenis. Wat kon je daar nou mee? Alles waar ik wat meer moeite voor moest doen ging ik toen uit de weg", zo blikt Benjo terug op het begin van zijn carrière. "Ik ben getogen in Son, mijn vader was militair en we verbleven een tijdje in Duitsland. Ik leerde de Duitse taal spelenderwijs en besloot om docent Duits te worden. In 1976 begon ik aan de Pedagogische Academie, omdat de lerarenopleiding vol zat. In het laatste jaar liep ik een hospiteerstage speciaal onderwijs bij de Emiliusschool. Die onderwijsvorm sprak mij toen al aan, omdat het puur individugericht is."

Geen sollicitatie gedaan
Toen Benjo afstudeerde was de arbeidsmarkt voor docenten heel anders dan nu. Er waren bijna geen vacatures voor onderwijskrachten. De Emiliusschool zat destijds in een oud en zeer slecht onderhouden gebouw en Benjo wilde wat te doen hebben. Hij meldde zich aan als vrijwilliger en begon klaslokalen te schilderen. Gewoon om bezig te zijn. Benjo begint te lachen: "Tijdens het kwastwerk ontstond op de school een vacature en ik werd aangenomen als docent. Zonder ooit een sollicitatie te hebben gedaan."

Gillend de klas uit
Benjo was begin twintig toen hij voor de klas kwam te staan. Een 'broekie', vaak even oud als de leerlingen. "Ik weet mijn eerste dag nog. Per groep was er een docent en een klassenassistent. De assistent was een vrouw van destijds zestig en ze was niet ingelicht over mijn komst. Toen ik geïntroduceerd werd, liep ze van schrik gillend het lokaal uit. Ze schrok van zo'n snotneus. Naderhand is de samenwerking goed gekomen." Ook herinnert Benjo zich nog dat destijds de inspectie een bezoek bracht aan de school en zijn groep een onderdeel van de visite was. "De inspectie vroeg waarom er geen docent aanwezig was. Ze zagen mij als één van de leerlingen."

Pilaren versieren
"Ik zei al eerder dat de school destijds gehuisvest was in een bouwval. Na een forse sneeuwbui stortte het dak in. Het hele gebouw werd daarna gestut met stempels. Overal stonden deze verticale pilaren, in de gangen en de lokalen. Al gauw gingen wij ze versieren tot boomstammen, zodat de rolstoelers intern moesten laveren door een heus bos. Wij waren de boswachters," zegt hij lachend. De Emiliusschool is zich in de loop van de jaren gaan specialiseren tot een school voor kinderen met een ernstige meervoudige handicap. "Het niveau werd steeds lager, maar dat gaf ons weer nieuwe uitdagingen. Gelukkig hebben we nu een moderne en goed geoutilleerde school. Pupillen komen van heinde en verre. De populatie van Zonhove, eerst een grote leverancier van pupillen, is aan het vergrijzen. Het is al lang niet meer een revalidatie-instelling die ons leerlingen aanlevert, maar een woonvorm voor cliënten met een meervoudige beperking."

ICT-coördinator
Na vijfentwintig jaar voor de klas te hebben gestaan, nam Benjo een nieuwe uitdaging aan. Hij werd ICT-coördinator van de Emiliusschool. "Digitalisering heeft een gigantische boost gegeven aan ons type onderwijs. Onze doelstelling is per leerling vast te stellen wat een softwareprogramma onze leerlingen kan bieden aan mogelijkheden die bijdragen aan hun leerprestatie. Zeker ook met in eigen beheer ontwikkelde aanpassingen. Elk elektrisch apparaat kan aangesloten worden en met de ogen bediend worden. De ombouw is gebouwd door het HOi-huis. De Emiliusschool heeft leerlijnen ontwikkeld voor leerlingen met ernstig meervoudige beperkingen. Ik probeer dit te ondersteunen door middel van ICT-toepassingen. We hebben nu software-programma's waarbij onze jonge spastische leerlingen door oogbewegingen het spel kunnen aansturen en zodoende nieuwe prikkels krijgen. Stel je voor dat je de hele dag alleen maar in een rolstoel zit. Dan is het toch geweldig als je een discobal met kleuren, geluidjes en effecten kunt aansturen met je ogen! We zijn landelijk voorloper op dit gebied."

Muziek als rode draad
Benjo is een dag minder gaan werken. In zijn vrije tijd verricht hij vele activiteiten, te veel om uitputtend op te noemen. Muziek loopt als een rode draad door zijn leven. Zo is hij cello aan het leren en hij begeleidt twee leerlingorkesten, met als hoogtepunt een jaarlijks concert in de kiosk. Ook verzorgt hij de muziek bij de zelfgeschreven schoolmusicals en speelt met collega's in de band Muzem (muziekgroep Emiliusschool). Daarnaast is Benjo de bassist van cabaretgroep The Blue Stars en is hij betrokken bij de muziek van Lazy Sonnie Afternoon. Benjo is tevens bestuurslid van de stichting Op Maat Eduware, die digitale lesmiddelen heeft ontwikkeld voor leerlingen met uiteenlopende beperkingen. Een stichting met internationale ambities, kijk maar eens op www.omnidu.nl.

Kortom Benjo is een bijzonder, energiek en bevlogen mens, een talent met vele gezichten.