Column Judith: Geordend
Algemeen ColumnSon en Breugel - Bioloog is hij van beroep, gespecialiseerd in voeding. Veel verpleeghuisregels, met name over voeding, vindt hij flauwekul. Andere dingen zijn naar zijn mening niet meer nodig: 'Als je 89 bent, hoeven je ogen niet meer gedruppeld te worden!', spreekt hij stellig uit.
Zijn eigen huisregels zijn echter heilig: in het laatje van zijn nachtkastje liggen links de door de podotherapeut voorgeschreven teenstukjes, in het midden ligt zijn pet en rechts liggen zijn hoorapparaten.
Elke dag wordt hij in een keurige combinatie van pantalon, strak gestreken overhemd en blazer (met portefeuille in de binnenzak) geholpen. De open, hele boterham met vlees ligt rechts op zijn bord, daarnaast vergezeld van een in stukjes gesneden boterham met jam. Aan de rechterkant van zijn bord staat een glas water. Dat is zijn ontbijt.
Zijn vrouw is blijkbaar niet anders gewend, want in de kledingkast is elke plank gelabeld: onderbroeken, sokken, hemden, t-shirts. Op keurige stapels liggen de betreffende kledingstukken geordend.
Als ik hem verzorg, begint hij over de orde in zijn leven; hij had niet gedacht dat we in zijn hysterie mee zouden gaan. Midden in ons gesprek krijg ik een pieper binnen. Ik verontschuldig me en zeg hem dat ik even een kijkje bij iemand anders moet nemen, dat ik zo terug ben.
Ik vraag me af hoe hij zal reageren... dit past zeker niet in zijn 'orde'. 'Ga maar even, hoor! Hier verloopt alles heel geordend, mogelijk ben je op een andere plek ook even nodig. Ik zie je zo wel weer.'
In mijn privéleven hoor ik vaak dat je leven ophoudt als je aan de zorg van mij en mijn collega's van het verpleeghuis bent overgeleverd. Deels klopt dat helaas; gelukkig niet helemaal. Een belangrijk deel van ons werk bestaat uit het respecteren en waarderen van iemands normen en waarden. En dat doen we met liefde en plezier.
