Dorpsgenoten Eric en Ans moeten vakantie noodgedwongen afbreken

23 maart 2020, 07:15 Algemeen Coronavirus

Son en Breugel - Vanaf 1988 gaat Eric van der Have (59) ieder jaar naar Benidorm. Vanaf 2002 zelfs twee keer per jaar, in maart en november. Dit jaar maakte Eric voor de 48e keer deze reis. De zestigjarige Ans Habraken reist vanaf 2009 met Eric mee. Zij gaan speciaal in maart naar Benidorm omdat op 17 maart daar St. Patrick’s Day wordt gevierd. Alles is dan in het groen, tot zelfs het bier toe. Tevens zijn er dan de vierdaagse Valenciafeesten. In november worden ‘De Spaanse feesten’ georganiseerd, die je kunt vergelijken met het Nederlandse carnaval.

Redacteur: Corry van Asseldonk

“Vrijdag 13 maart stapten we nog niets vermoedend in het vliegtuig. Volgens onze informatie zouden er 149 mensen in het vliegtuig zitten en er was geen negatief reisadvies afgegeven, dus geen reden om niet te gaan”, vertelt Eric. “Eenmaal in de lucht hoorden we dat zeventig mensen zich op het allerlaatste moment bedacht hadden en alsnog niet meegingen. Ook hoorden we dat de horeca in Benidorm om 24.00 uur op slot zou gaan. Het kwartje viel nog niet; we dachten dat het alleen deze avond zou zijn”, vervolgt Eric zijn verhaal.

Hotel dicht
Eric: “We hadden een leuk, klein hotel. ‘s Avonds wat gedronken aan de bar en op tijd naar bed gegaan. De volgende morgen moesten we meteen bij de receptie komen en werd ons medegedeeld dat het hotel om 12.00 uur dicht zou gaan en dat we na het ontbijt moesten vertrekken. De hoteleigenaar wist voor ons nog een ander hotel te boeken voor drie nachten met logies en ontbijt. Het was een hotel met 165 kamers waarvan maar dertig kamers in gebruik waren. Het zwembad was dicht. Het zag er triest en verlaten uit.” Het bleek een serieuze zaak te worden, merkten Ans en Eric. Zij hadden alles zelf geregeld, waardoor ze ook zelf hun ticket voor de terugreis moesten boeken. De eerste terugvlucht zou woensdag 18 maart zijn.

Niemand buiten
Op zondag 15 maart hoorden ze ‘s morgens de politie omroepen dat niemand meer naar buiten mocht. “Alleen als je echt een boodschap moest doen of je hond moest uitlaten, mocht je naar buiten. Alles was uitgestorven langs de boulevard en alle horeca en winkels waren gesloten”, vult Ans aan. Op dinsdag kregen Eric en Ans te horen dat zij ook dit hotel moesten verlaten. Eric: “Het hotelpersoneel was zo vriendelijk om ons nog een nachtje te herbergen, omdat we de volgende dag terug konden vliegen. We mochten zelfs de laatste restjes van wat er overgebleven was van de buffetten mee opeten.”

Op hotelkamer
Het werd een hele andere vakantie. Eric en Ans moesten zichzelf zien te vermaken op de hotelkamer. Ans: “We hadden Nederlandse buren, dus we kletsten buiten op de balkons en appten, belden en facetimeden naar Nederland.” Eric lachend: “Al mijn belminuten waren op.” Af en toe gingen ze samen een boodschap doen. “Er was heel veel politie op straat en echt alles op de boulevard werd ontsmet door de gemeente. Stoepen, bankjes, taxi’s, echt alles. En als er toevallig iemand op straat liep, dan had diegene een mondkapje op”, aldus Eric.

Aparte ervaring
Woensdag 18 maart gingen ze naar het vliegveld. Er stond een lange rij om terug te gaan naar huis, iedereen op gepaste afstand van elkaar. Eric: “Daar zorgde de politie wel voor. Op de heenweg zag je in het vliegtuig twee mensen met een mondkapje op. Op de terugreis had iedereen iets voor zijn neus en mond: een sjaal, theedoek of zelfs bivakmutsen. Het was een aparte ervaring, maar we zijn goed opgevangen door al het hotelpersoneel”, blikt Eric terug.

Groepen
Ans verbaasd: “Wat ons terug in Nederland opvalt is dat de speeltuinen gewoon open zijn en dat veel kinderen en jongeren in groepen bij elkaar staan. Dat gebeurt in Spanje echt niet.” Eric mag van zijn baas gewoon komen werken. Hij is niet ziek en hoest niet en heeft al dagen in quarantaine gezeten.