Mees Dekker en het verhaal achter dementie

Son en Breugel - Dinsdag 21 september is het Wereld Alzheimer Dag. Dit jaar wordt de focus van deze dag breder getrokken. De aandacht gaat nu naar alle mensen die deze ziekte indirect raakt, dus ook de mantelzorgers die hun leven op pauze moeten zetten om voor hun geliefden te zorgen. Mees Dekker (85) weet hier alles van.

Redacteur: Maury Senden
Fotograaf: Giti Entezami

“Weet je wat de voornaam van de Duitse neuroloog Alzheimer is?”, begint Mees. Wanneer het antwoord niet gegeven wordt vertelt hij verder: “Precies, zo begint het, want je vergeet allerlei dingen.” Voorbereid en georganiseerd zit de wereldkenner aan tafel. Briefjes met daarop punten die besproken moeten worden heeft hij in zijn hand. Deze planning komt hem ook van pas als hij het dagelijkse ritme voor hem en zijn vrouw moet bepalen. Sinds vijf jaar is Mees mantelzorger. “De eerste keer dat ik merkte dat er iets niet goed zat, was toen mijn vrouw verdwaald raakte op weg naar huis. Urenlang heeft ze over snelwegen en binnenweggetjes gereden op zoek naar ons huis. Uiteindelijk heeft ze bij een tankstation de weg moeten vragen.” Daarna durfde hij haar niet meer alleen de weg op te laten.

Tijd en geduld
Het begint klein, maar stapje voor stapje gaat de vrouw van Mees achteruit. De eerste fase gaat van start: ontkenning. Niet bij Mees, maar bij zijn vrouw. Wanneer zij wordt afgekeurd voor haar rijbewijs moet dit via een omweg worden verteld. “Niets kan direct verteld worden, daar wordt ze onrustig en ongelukkig van. Ik ga de confrontatie daarom uit de weg”, laat haar mantelzorger weten, “ik wil geen ruzie of pijn veroorzaken, dus neem ik sommige dingen voor lief. Na drie keer zeggen dat ze de kraan niet moet vergeten dicht te draaien heeft het geen zin meer om erover te beginnen, dus draai ik die zelf maar dicht. Tijd kost het, en veel geduld.”

Doorpakken
Het lukt Mees om geduld aan te leren. Bepaalde vrije tijd mist hij wel: varen op zijn boot, golfen met vrienden en rustig een middag een boek uitlezen; allemaal dingen die hij niet meer onbezonnen kan doen. “Mijn vrouw heeft ook diabetes type 1, waardoor ik ’s nachts altijd thuis wil zijn en niet langer dan een dagdeel het huis uit kan.” Gelukkig heeft de energieke man de juiste mensen gevonden en zijn beste vrienden helpen hem waar zij kunnen. “Een biertje drinken is een moment dat ik even kan ontspannen”, laat hij glimlachend weten. Het CMD heeft hem in contact gebracht met de juiste organisaties. Mees: “Ik heb sinds een tijdje mensen die komen helpen met strijken en andere huishoudelijke taken. Hierdoor kan ik mij richten op leuke dingen.” Op zoek is hij nog wel naar de juiste manier om zijn vrouw enthousiast te krijgen om naar een dagbesteding te gaan. “Dat zal veel betekenen als dat lukt. De mensen van het CMD en de huisarts bemiddelen daar ook in en daarvoor ben ik ze uitermate dankbaar.”

Wereld krimpt
Zestig jaar is het stel getrouwd en ze hebben met twee zoons de hele wereld bewoond, van Pakistan tot de Filipijnen. Nu is hun wereld gekrompen. Geen moment zitten ze stil, nu ook niet. Negativiteit bestaat niet in hun woordenboek. Elke hulp die er is wordt overwogen en geprobeerd. “Je doet alles voor diegene van wie je houdt en dat zal nooit veranderen. Overigens, de voornaam van dokter Alzheimer is Alois”, lacht Mees.

Leeft u in een vergelijkbare situatie? Weet dan dat er mensen voor u klaarstaan. Neem contact op met het CMD en praat erover met uw huisarts en met uw familie en vrienden.