Bezoek aan Meubelplein Ekkersrijt werd nachtmerrie

Son en Breugel - De heer Beerens (81 jaar) zal een bezoek aan Meubelplein Ekkersrijt niet gemakkelijk vergeten. Hij was pas ontslagen uit het ziekenhuis waar hij was opgenomen met een longinfectie, maar hierdoor nog wel aan een rolstoel gekluisterd; geen spierkracht en kortademig. Om het in huis wat gemakkelijker te maken besloot hij naar het meubelplein te gaan voor een paar nieuwe stoelen, met zijn scootmobiel.

Redactie: Hennie van Hagen

Door het gebruik van plaspillen moet hij geregeld van het toilet gebruik maken. Dat deed hij ook op het meubelplein, want daar is een openbaar invalidetoilet, waar hij wel vaker gebruik van heeft gemaakt, op de eerste etage, per lift bereikbaar. De sleutel hiervoor ligt bij de koffiecorner tegenover het toilet. Echter, de deur van het toilet stond open en de heer Beerens ging naar binnen. Toen hij klaar was, wilde hij gewoon weer de deur uitgaan, maar… er was geen beweging in te krijgen. Gerammeld en gerammeld… Geen paniek, dacht hij, duwde op de alarmknop en dacht dat er zo wel iemand zou komen. Niet dus… Na een kwartier 112 gebeld; ja wat moet je anders?

De heer Beerens gaat verder met zijn verhaal: “De betreffende persoon verbindt mij door met Centrale Brandweer, maar die moest het gesprek afbreken i.v.m. een brandmelding. Wel heeft Centrale Brandweer de beveiliging nog gebeld. Inmiddels zijn er zo’n 20 minuten verstreken. En ja hoor… een telefoontje van de beveiliging: ‘ik ben er over 5 minuten’. Na ongeveer 5 minuten inderdaad… klop klop op de deur. ‘Wilt u de deur openmaken’, vraag ik. Maar hij had geen sleutel en zegt dat ie over 1 minuut terug is. Na ongeveer 10 minuten komt de beveiliging terug en zegt ‘ik kan geen sleutel vinden’. En het alarm bleef maar afgaan. Weer 112 gebeld en de betreffende mevrouw zegt ‘zit u er nog in?’ Ja ik zit er nog… Dan wordt de brandweer uit Son en Breugel gebeld en die komen met een ploeg van 5 man; inmiddels is er ruim een half uur verstreken. De beveiliging is er intussen met de juiste sleutel, maar de schuifdeur gaat alleen in de onderste rail open; de deur was kapot, dus die ging niet helemaal open. Ik zeg ‘trap die deur dan in’, waarop de man van de beveiliging zegt ‘dat mag ik niet’. Waarop de brandweer zegt ‘wij wel’ en ze trappen met een paar man de deur in en na ruim 3 kwartier stond ik buiten.”

Inmiddels heeft hij een mail gestuurd van dit voorval naar de gemeente met de vraag wie er verantwoordelijk is voor het invalidetoilet op het meubelplein, maar tot op heden heeft hij geen reactie ontvangen. De heer Beerens: “Het gaat niet om mijn persoonlijk geval, dat is goed afgelopen, maar het kan toch niet zo zijn dat als er een alarm afgaat er niemand is die dan in actie komt! Stel er zit een persoon in zonder telefoon, of iemand valt en kan niet meer opstaan. Ik moet er niet aan denken. Hopelijk wordt er actie ondernomen om dit te voorkomen, ofwel door de gemeente, ofwel door de verantwoordelijke voor het meubelplein…”