Een gouden bruidspaar

Wil en Ineke Feijen-Hendrix zijn op 19 december 2023 50 jaar getrouwd. Voor het gouden bruidspaar is 6 juni 2024 echter de echte dag, en dat zal dan ook groots gevierd gaan worden.

Redactie: Corry van Asseldonk
Foto: Leroy Broks

Ineke (70) en Wil (72) zijn beiden geboren in Eindhoven, Ineke in het stadsdeel Tongelre en Wil in Stratum. “Na de basisschool ging ik naar de LTS/MTS voor een technische opleiding”, begint Wil zijn verhaal. “Ik wist al vanaf mijn zesde jaar dat ik iets in de techniek wilde gaan doen. Technische draadjes hebben mij al van jongs af aan geïnteresseerd. Na mijn diploma en diverse avondopleidingen ben ik gaan werken bij V&D. Ik was heel breed georiënteerd en werd al snel ingezet voor service van radio- en tv-toestellen in de regio, en daarna voor het programmeren en elektronisch besturen van verlichting in heel Nederland. Ik kon zelfs op afstand heel veel regelen. Vanwege een reorganisatie binnen V&D stopte deze tak van service binnen het bedrijf en daarna heb ik nog bij twee andere bedrijven gewerkt, altijd in de elektronica, want ik ben een echte techneut. Het laatste bedrijf waar ik gewerkt heb was Mansveld Elektronica in Eindhoven; daar heb ik veel opleidingen georganiseerd, want ik vond het fijn om mijn kennis met andere mensen te delen”, aldus Wil.

Ineke ging na de lagere school, zoals bijna alle meisjes in die tijd, naar de Huishoudschool. Haar eerste baantje was in een schoenenzaak en daarna in een damesmodezaak. In de avonduren ging ze naar de moedermavo. “Ik was vriendin met de zus van Wil”, vertelt Ineke. “Tijdens een verjaardagsfeestje sloeg de vonk over. Maar het duurde niet erg lang, want Wil hield niet van dansen, dus als we uitgingen dan was het naar een beatkelder, en dat vond ik minder leuk. Ik had een hele grote vriendinnengroep en was de enige die verkering had. Ik hoorde dat er een grote groep jongens uit Delft naar Eindhoven kwam, dus maakte ik het uit met Wil. Maar na een tijdje kreeg ik spijt en ging ik naar de verjaardag van Wil, en toen hadden we weer verkering!”, lacht Ineke.

Na vier jaar verkering trouwden ze, vanwege het belastingvoordeel destijds, en vrij snel daarna kregen ze een flat toegewezen in Geldrop. Wil repareerde in die tijd radio’s en tv’s voor familie en vrienden en was na een jaar helemaal klaar met het op en neer gaan met de lift in de flat. Ze schreven in op een huurhuis in de Venuslaan in Son. Hier hebben ze drie jaar gewoond, en daarna het huis gekocht in de Apollolaan, waar ze nu nog wonen. Wil en Ineke kregen twee zonen, Marc en Dennis.

Ineke had in de beginjaren van hun huwelijk de zorg voor de kinderen. Wil was heel veel weg voor zijn werk en had vaak onregelmatige diensten. “Ik heb opgepast op de kinderen van een vriendin en later op de kinderen van mijn jongste zus. Toen onze kinderen gingen studeren, kreeg ik wat meer tijd en ben ik bij V&D in Nijnsel gaan werken. Ik moest daar orders verwerken. Toen het bedrijf stopte heb ik nog gewerkt bij Rhenus in Tilburg”, aldus Ineke.

“Mijn grote hobby was fotograferen”, gaat Wil verder. “Ik maakte veel foto’s hobbymatig. In 2004 kocht ik mijn eerste digitale camera, en ik begon wat professionele foto’s te maken, eerst voor de tennisclub en later voor weekblad De Brug en weekblad Forum, en nu fotografeer ik al weer zeven jaar voor de MooiSonenBreugelKrant.” Bij elk evenement, en elke gebeurtenis in Son en Breugel is Wil erbij met zijn camera. Heel veel mensen uit Son en Breugel kennen Wil en hebben wel een keer voor zijn camera geposeerd.

Wil en Ineke hebben vier kleinkinderen: “Ze kwamen elke vrijdag alle vier bij ons, en dat was altijd weer een feestje.” Het bruidspaar is nog heel sportief. Wil gaat graag tennissen, golfen, wandelen en fietsen. Ineke tennist, wandelt, puzzelt en leest graag. Ze gaan twee keer per jaar op vakantie met de caravan en twee keer huren ze een huisje. Sinds de coronatijd blijven ze wel steeds meer in Nederland. Wil en Ineke hebben beiden corona gehad en daardoor veel energie ingeleverd. Dat Ineke altijd de spil is geweest in huize Feijen bleek wel toen Ineke in het ziekenhuis lag met corona. “Onze zoon vond dat ik het huis maar eens schoon moest maken voordat Ineke thuis kwam”, vertelt Wil. “Hij vertelde me hoe ik het moest doen: een emmer met sop pakken en de vloer dweilen, maar ik gooide de hele emmer sop leeg in de kamer en had daarna veel meer werk om het water op te dweilen en om de tafel- en stoelpoten schoon te maken dan nodig was. Ik wist het echt niet...” “Ik hoorde het in het ziekenhuis”, zegt Ineke, “en ik kon het me helemaal voorstellen. Maar het is mijn eigen schuld, ik heb hem veel te veel verwend.”

Wil en Ineke zijn twee heel verschillende types, en daarom vullen ze elkaar heel erg goed aan. In juni geven ze een feest voor familie en vrienden bij café Dokus. “We hopen nog heel lang van elkaar en onze kinderen en kleinkinderen te mogen genieten”, sluit het bruidspaar samen af.