Luc van de Wiel
Luc van de Wiel Foto: Daniellle Vermeer

Bijna Thuis

Algemeen

De meeste mensen hebben het over een hospice, de letterlijke betekenis van dit woord is 'verblijfhuis voor terminale patiënten'. Het is een prima benaming, toch heb ik het zelf liever over een 'Bijna Thuis' huis. Dat klinkt intiemer, respectvoller, warmer. Het past gewoon beter, het geeft aan dat de reis van de mensen die er verblijven er bijna op zit.

Mijn beste vriend heeft ook de laatste maanden van zijn leven doorgebracht in een hospice, de zorg en warmte waar de vrijwilligers hem mee benaderden hebben die tijd zeker draaglijker gemaakt. Ik heb niets dan respect voor de mensen die dit op kunnen brengen, dag na dag.

Iemand die ook in een hospice beland is, is Fernando Ricksen. Voor mensen die niet van voetbal houden wellicht geen bekende naam, ook al was hij niet de meest begaafde voetballer, zijn werklust en inzet hebben hem een mooie carrière opgeleverd. Een carrière die ontspoorde door drank en drugs, maar die toch veel moois heeft opgeleverd.

Fernando heeft in zijn leven en in zijn carrière veel meegemaakt. Hij kende een moeilijke jeugd, en raakte tijdens zijn tijd in Glasgow verslaafd aan drank, cocaïne en vrouwen. Na zijn omzwervingen in het buitenland kwam hij weer terug in Nederland en leek het geluk gevonden te hebben met Veronika, met wie hij een dochter heeft en in 2014 trouwde.

Leek, want er was in 2013 ALS geconstateerd bij Fernando. Een verwoestende ziekte waar vooralsnog geen remedie tegen bestaat. Fernando is echter niet iemand die opgeeft, zoals hij op zijn website laat weten. 'Ooit zal er iemand zijn die deze verschrikkelijke ziekte verslaat én overleeft. Laat ik die persoon dan maar zijn. Ik blijf de fighter die ik altijd ben geweest.'

Fernando is niet de enige die lijdt aan ALS, en ALS is niet de enige vreselijke ziekte waar we mee te maken hebben. Hij is wel een inspirerend voorbeeld van hoe je met dergelijke ongelooflijk zware omstandigheden om kunt gaan, blijven vechten ook al zijn de vooruitzichten somber. Je gunt zoiets je ergste vijand niet. Vechten tegen de langzaam voortschrijdende, onstuitbare aftakeling. Vechten tegen een genadeloze ziekte, die je reduceert van een sterke sportman zoals Fernando tot een schim.

Henk Fransen, een arts die 30 jaar onderzoek deed naar 'de zin en onzin van kanker', zegt dat het beter is te strijden voor iets dan tegen iets. Dus is het volgens hem beter te vechten voor gezondheid dan tegen een ziekte. Het is beter om de oorzaak aan te pakken dan om de symptomen te bestrijden.

Kanker is niet hetzelfde als ALS. De oorzaken zien niet hetzelfde. Vechten tegen deze ziektes komt op mij over als vechten tegen je eigen lichaam, tegen jezelf. Vechten voor je gezondheid verbind ik dan weer met vechten samen met je lichaam. Het resultaat zal misschien niet veel verschillen, de intentie des te meer. Daar begint het mee.

Niemand weet waarom ziektes als deze bestaan, maar ze bestaan. Niemand weet waarom er de meest verschrikkelijke dingen gebeuren, maar ze gebeuren. Het enige dat wij kunnen doen is de mensen die dit overkomt steunen, in woord en gebaar. We hebben niet in de hand wat er in ons leven gebeurd, waarom sommigen zoveel leed mee moeten maken. We kunnen wel kiezen hoe we er mee omgaan. En ook met welke intentie we ons leven leiden,

Tijdens een bezoek aan Glasgow voor een 'meet and greet' met fans van zijn oude club Glasgow Rangers in oktober vorig jaar krijgt hij last van pijn op zijn borst. Het blijkt goed mis te zijn, zodanig dat hij niet meer terug kon naar Valencia, zijn thuisbasis.