Foto: ter illustratie
Foto: ter illustratie Foto: ©pixabay.com

Column: Moederdag

Algemeen

Met bezwete gezichtjes stonden mijn broer en ik te zwoegen boven het gasfornuis. Hoe doet mamma dat toch, iedere dag weer? Het leek zo simpel, als zij het deed. Onze vader keek bezorgd over onze schoudertjes mee, het brandblusapparaat in de aanslag. De zelfgemaakte kunstwerkjes lagen al klaar, mooie tekeningen met moeder als stralend middelpunt.

Een eitje koken, een paar boterhammen toasten, zo moeilijk was het niet. Het eitje moet drie minuten in kokend water, had mamma tegen pappa gezegd. 'Dat weet ik ook wel!', had pappa een beetje geprikkeld geantwoord. Om het vervolgens even gauw op te schrijven, toen mamma even niet keek.

Mamma hoorde het gerommel beneden in de keuken aan en zuchtte nog maar eens. Voor haar hoefde het niet zo nodig, ik ben toch elke dag moeder, dacht ze bij zichzelf. Onze verwachtingsvolle gezichtjes toen we met het resultaat van onze noeste arbeid boven kwamen, dat was onbetaalbaar.

Ze nam het eitje dat net te zacht gekookt was en de toast die enigszins geblakerd en dik besmeerd was met liefde en jam graag voor lief.

Het ontbijtje zit er niet meer in, op Moederdag zijn we present. Het eitje en de kunstwerken hebben plaatsgemaakt voor een bloemetje of een mooie tuinplant, die we vroeger samen gingen halen. Sinds ik verder weg woon, en mijn moeder al wat ouder is, haal ik het alleen.

'De zorgen worden niet minder, ook nu jullie volwassen zijn', zegt mijn moeder wel eens. Mijn moeder en ik, we waren en zijn het niet altijd met elkaar eens. De band is en blijft, ze was er altijd voor me, als ik vroeger uit school thuiskwam. Een koekje bij de thee, 's avonds wat lekkers en ze kan nog steeds heerlijk koken. De liefde van de zoon gaat ook door de maag!

Ze heeft andere ideeën dan ik, als het gaat om mijn carrière. Zij heeft meer ambitie dan ik, gevoed door het feit dat ze haar ambities niet heeft kunnen realiseren. Als oudste van zes kinderen moest ze gaan werken, waar haar broers en zussen wel een opleiding mochten volgen.

'Je had binnenhuisarchitecte moeten worden', zeg ik wel eens tegen haar. Gevoel voor gezelligheid en sfeer heeft ze, als het gaat om het inrichten van een huis.

Ze is uniek, mijn moeder. Ik ben zuinig op haar, geniet van de momenten samen. Straks, als die momenten slechts herinneringen zijn, zal ik ze koesteren.