Westerling voelt zich thuis in De Gentiaan

Son en Breugel - Mevrouw Anneke Kauffmann is een van de bewoners van het eerste uur in De Gentiaan. Eind jaren zestig verhuisde ze met haar gezin vanuit Eindhoven naar De Amstellaan. Het werd het huis waar ze nu alweer vijftig jaar woont, en met heel veel plezier.

Redacteur: Emmy Grit
Fotograaf: Wil Feijen

In Rotterdam zag Anneke eind jaren dertig het levenslicht. De eerste twintig jaar van haar leven heeft ze daar gewoond. Na haar trouwen is ze met haar man naar de westkust van Afrika verhuisd. “Mijn man kwam uit militaire dienst en zocht het avontuur in Liberia. Na drie jaar kwam hij met verlof en vroeg mij mee te gaan. Er ging een wereld voor mij open. Het was een zeer primitief land. Het was moeilijk om mijn familie, vrienden en mijn werk achter te laten. Na anderhalf jaar kregen wij een zoon. Hij werd in een heel klein ziekenhuisje in de bush geboren”, blikt Anneke terug.

Verhuisd
In 1961 is het gezin teruggegaan naar Rotterdam. Daar hebben ze een half jaar gewoond, waarna ze naar Eindhoven zijn verhuisd, nadat haar man een baan bij Philips aangenomen had. In Eindhoven werd het gezin uitgebreid met twee zonen. Anneke: “Het huis werd te klein met drie kinderen. Dus toen op een gegeven moment een folder in de brievenbus viel dat er in Son en Breugel in De Gentiaan gebouwd werd, zijn wij daar gaan kijken.”

Toevallig
De tekeningen van het huis spraken het gezin erg aan. Een groot huis met vijf slaapkamers, een mooie tuin en gelegen aan een leuk hofje. “In eerste instantie kregen wij een ander huis aangeboden. Op de folder had ik dit huis gezien dat helemaal aansloot bij onze wensen. Wij waren niet specifiek op zoek naar een huis in De Gentiaan of in Son en Breugel, wij kwamen er toevallig bij uit”, vertelt ze enthousiast. In 1969 heeft het gezin haar intrek genomen als een van de eerste bewoners in de Amstellaan.

Trekpleister
In de nieuwbouwwijk kwamen veel jonge mensen wonen met jonge kinderen, die vaak van dezelfde leeftijd waren. De wijk werd in de jaren zeventig flink uitgebreid. “In het begin keek ik nog uit op een weiland waar de koeien liepen. Dat beeld kende ik niet vanuit Rotterdam en Eindhoven. Ik had het gevoel dat ik op het platteland terecht was gekomen. Dit gevoel is er nu niet meer hoor”, lacht ze. De jongste zoon van het gezin is in De Gentiaan geboren en daarmee was het gezin compleet. Helaas is zoon Paul op 26-jarige leeftijd overleden. “Jaren na het overlijden van Paul is zijn vrouw in De Gentiaan komen wonen. Later is ook hun dochter in deze wijk komen wonen en aankomende zomer komt een van mijn kleinzoons met vrouw en kind hier wonen. De Gentiaan is kennelijk voor onze familie een trekpleister”, zegt Anneke. Een zoon woont ook in De Gentiaan, een andere in ’t Zand.

Verschil met vroeger
Vroeger speelden de kinderen vaker op straat of op het veldje op het hofje. “Vaak waren ze bezig met iets in elkaar te knutselen. De jeugd zit tegenwoordig liever binnen spelletjes te doen op de computer. Dat is wel een groot verschil met vroeger,” blikt ze terug. “Ik geniet als ik die jonge kinderen buiten zie spelen.”

Veranderd
De laatste jaren is er veel verloop en er zijn in deze straat nog maar twee huizen bewoond door de bewoners van het eerste uur. De huizen zijn groot en nog steeds geschikt voor jonge gezinnen. Ze vertelt: “De tijd is veranderd. Vroeger ging je spontaan bij een buur op de koffie, dat doe je nu niet meer. Veel buurtgenoten werken overdag en hebben het op hun eigen manier druk, en dat is ook goed.”

Druk sociaal leven
Ondanks haar respectabele leeftijd heeft Anneke nog een heel druk sociaal leven. Zo is ze vrijwilligster bij zwemvereniging Plons van Zonhove, vrijwilligster bij het Bijna Thuis Huis Madelief en is ze nauw betrokken bij de Protestantse kerk, waar ze onder andere bij de Cantory zingt en tevens in het ‘rouw- en trouwkoor’ van de voormalige Sint-Petrus' Bandenkerk. Verder rijdt ze regelmatig als chauffeur bij AutoMaatje.