La Sonnerie 30 jaar een gastvrij familiebedrijf

Son en Breugel - In 1878 betrokken de Zusters van Liefde van Schijndel het klooster aan de Nieuwstraat in Son. In 1991 verkocht Bouwbedrijf Schellekens het inmiddels leegstaande klooster aan Wim en Annie van de Loo die op dat moment de uitbaters waren van café-restaurant De Zwaan aan de Markt in Son. Met de aankoop kreeg het voormalige klooster een nieuwe functie en werd mogelijke sloop voorkomen, en zo werd het behouden als beeldbepalend gebouw.

Redactie: Adrie Neervoort

Voor Annie ging door de aankoop een langgekoesterde wens in vervulling. Nadat zij en haar man Wim in 1980 Café-restaurant De Zwaan over hadden genomen, bouwden zij in de jaren daarna De Zwaan om tot een begrip en ontmoetingsplaats met regionale bekendheid, maar vooral tot de huiskamer van Son en Breugel.

Ondanks het succes wilde Annie graag een kleinschalig hotel runnen, en door de aankoop van het klooster kon zij die wens werkelijkheid maken. “Of misschien wel iets nalaten voor haar kinderen”, zo vertelt Addy van de Hurk, schoonzoon van Annie en samen met zijn vrouw Marianne nu één van de eigenaren van La Sonnerie. Met hem en Hans van de Loo, zoon van Annie en Wim en ook mede-eigenaar van La Sonnerie samen met zijn vrouw Arianne, kijken we terug op 30 jaar La Sonnerie.

Zij doken van een goedlopende onderneming in een geheel nieuw avontuur dat helemaal onbekend was, zo omschrijft Addy de situatie toen. “Vergeet niet dat ze dat deden toen ze de 50 al waren gepasseerd en het eigenlijk niet nodig hadden”, aldus Hans.

Na de aankoop volgde een grote verbouwing van klooster naar hotel, die twee jaar in beslag zou nemen; de 42 nonnenkamers worden omgebouwd tot 24 hotelkamers. De buitenkant van het gebouw bleef nagenoeg helemaal intact terwijl ook de uitstraling van het klooster aan de binnenzijde nadrukkelijk aanwezig bleef. Bij de opening in 1993 waren zeker in de Kapelzaal diverse oude elementen nog steeds zichtbaar, zoals het houten plafond, de grote glas-in-loodramen, het altaar, de biechtstoel en het koor. Bomen uit de kloostertuin, aan de achterzijde van het gebouw, werden verplaatst naar de voorzijde om zo de oprijlaan op te sieren. 

“Het bleek al gauw na de aankoop dat ons pa en ma het allemaal wat te rooskleurig hadden bedacht”, blikt Hans terug. “Niet dat het een ondoordacht plan was”, zegt hij, “er was zelfs onderzoek gedaan naar de haalbaarheid, en daarbij werd ook gekeken naar de mogelijke groei van Ekkersrijt en de verwachte behoefte om mensen voor een korte of een langere periode een comfortabel onderkomen te bieden.” Nee, volgens Hans was de staat van het klooster en het ombouwen tot een comfortabel hotel een hele grote en soms tegenvallende uitdaging, een uitdaging waar heel de familie bij werd betrokken. “Ik heb bijvoorbeeld het behang van de muren van de voormalige zusterscellen verwijderd, en er waren 48 cellen, dus héél veel behang”, lacht Hans. “Maar ook het promoten en kenbaar maken dat het voormalige klooster nu een hotel was heeft Annie en Wim heel veel kruim gekost, in een tijd waarin internet en social media nog niet gebruikt werden hiervoor”, aldus Hans. 

Na een verbouwing van twee jaar opende de toenmalige burgemeester van Son en Breugel, Steinweg, op 3 juni 1993 het hotel-restaurant en werd de naam onthuld: La Sonnerie. Die naam werd gekozen uit tientallen inzendingen van een prijsvraag in de lokale krant.

In 1998 wordt de oude meisjesschool aangekocht en verbouwd tot de huidige brasserie met conferentiezalen. Ook wordt met een grote verbouwing van de 2e etage het aantal hotelkamers uitgebreid naar 30. 

In 2003 gaan Annie en Wim van de Loo met pensioen en het hotel gaat over in handen van de 2e generatie, zoon Hans van de Loo met zijn vrouw Arianne en dochter Marianne van den Hurk-van de Loo met haar man Addy. “Natuurlijk doe je dan dingen anders”, zegt Addy. “Maar tijden veranderen ook en daar moet zeker een onderneming als de onze zich aan aanpassen”, vult Hans aan. “Waar eens in de oude meisjesschool de nonnen lesgaven, worden nu trainingen en cursussen gegeven.” Sinds een tweede interne verbouwing in 2009 heeft la Sonnerie de beschikking over 38 hotelkamers.

De gemoedelijkheid die de vierkoppige directie en het personeel uitstralen heeft zijn weerslag op de gasten die zich zowel in het hotel als restaurant al gauw thuis voelen. Over de gasten willen Addy en Hans niet veel kwijt, en dat siert ze. Menig bekende en minder bekende Nederlander heeft in die 30 jaar zowel het hotel als het restaurant weten te vinden. Zij maakten onderdeel uit van een grote groep gasten die in de afgelopen dertig jaar het hotel hebben bezocht. Volgens Addy gaat het om zo’n 200.000 gasten over al die jaren. “Van wie er enkelen dit jaar voor de 28e keer Kerstmis bij ons komen vieren”, aldus Addy.

Volgens hem zorgde bij de opening in 1993 de uitstraling van het voormalige klooster ervoor dat er werd gedacht dat het te deftig en te duur zou zijn. “Maar nu zien we juist dat die uitstraling juist gasten beweegt te kiezen voor ons. Want niet alleen heeft het hotel een bijzondere uitstraling op een mooie locatie, met de Brasserie en het terras aan de Grote Beek is het ook voor iedereen toegankelijk en betaalbaar”, aldus Addy.

Waar zij eerst vooral georiënteerd waren op de zakelijke gast, hebben ze nu hun aandacht verlegd naar de ‘leisure’-gast. Deze gast houdt van comfort in combinatie met een bijzondere locatie en gebouw, met veel mogelijkheden in de directe omgeving om te ontspannen. “Een leisure-gast zit liever in een hotel met onze uitstraling dan in een flatgebouw waar iedere kamer hetzelfde is. Daarbij zijn wij ook nog eens een 4-sterrenhotel”, aldus Addy.

Er zijn ook verschillende arrangementen met verschillende golfbanen in de regio mogelijk. Volgens Hans heeft het hotel-restaurant zich in die 30 jaar altijd aangepast, met maar één gedachte: ‘wat wil de klant’, en dat was bij Annie en Wim zo, en ook nu wordt er nog zo gedacht. Niet alleen voor de gasten is La Sonnerie een thuisbasis, maar ook voor veel evenementen. “We mogen heel trots zijn op wat we bereikt hebben, niet alleen met het hotel en restaurant, maar ook met allerlei activiteiten die hier plaatsvinden”, zegt Addy. Zo zijn bijvoorbeeld het jaarlijkse Barbecue Spektakel en de Lazy Sonnie Afternoon middagen een begrip in de verre regio. Volgens hem en Hans was het gebouw als klooster in een andere tijd een meerwaarde voor de gemeente. Nu is dat La Sonnerie, in hetzelfde gebouw, maar in een heel andere tijd.

Als de heren naar de toekomst kijken zijn ze positief; er liggen kansen, mogelijkheden en wensen, maar ze hebben ook zware tijden achter de rug, zo realistisch moet je zijn. Mede daarom zijn het gebouw en de gronden verkocht. Dat lijkt ingrijpend, maar er verandert niets aan de situatie van het hotel-restaurant. Want het gebouw was al een aparte BV waar La Sonnerie gewoon de maandelijkse huur aan verschuldigd was. Dat is nu in de nieuwe situatie niet anders, alleen de nieuwe investeerder ontvangt nu de huur.

En zo is en blijft La Sonnerie een bijzondere locatie, niet alleen om te slapen en tot rust te komen. Een locatie waar mensen voor naar Son en Breugel komen, en is het niet om te slapen of te eten, dan wel voor een drankje op een van de twee terrassen die La Sonnerie rijk is.