Nettie Lingsma stopt na bijna veertig jaar met haar pedicurepraktijk

Son en Breugel - “Op 2 januari 1984 ben ik gestart met mijn pedicurepraktijk aan huis”, begint Nettie haar verhaal. “Ik was destijds directiesecretaresse, tot de kinderen geboren werden. Ik wilde iets gaan doen wat ik goed zou kunnen combineren met de opvoeding van de kinderen. Ik dacht eerst aan schoonheidsspecialiste, maar ik vond het werken met voeten heel interessant. Dus ben ik me daar helemaal op gaan richten. Ik had al vrij snel een grote klantenkring.”

Redactie: Corry van Asseldonk

“In 1993 ben ik fulltime gaan werken i.v.m. familieomstandigheden. Ik moest toen echt alleen de kost gaan verdienen voor mijn gezin en mijzelf. Ik werkte in die tijd wel 65 uren in de week. Als mensen niet naar mij konden komen vanwege hun gezondheid of geen vervoer hadden, ging ik ook naar de mensen thuis. Dat was een extra service en dat werd erg op prijs gesteld. Je kreeg dan ook meteen een andere band met de mensen en het duurde vaak ook wat langer. Ze lieten je bijvoorbeeld foto’s zien van de hele familie”, lacht Nettie. “Ook had ik veel klanten in het voormalige zorgcentrum De Vloed.”

“Er is in 40 jaar ook wel het een en ander veranderd”, blikt Nettie terug. “Vroeger was het alleen pedicure, nu heb je medische en cosmetische pedicure. Vroeger was het ook meer een luxe. Als er toen een man naar de praktijk kwam en op de stoel ging zitten, dan pakte die meteen een boek. Die geneerde zich om naar een pedicure te gaan. Nu is het veel vanzelfsprekender geworden. En dat is maar goed ook, want het voorkomt vaak dat mensen moeilijker gaan lopen en wij zien ook als er iets anders aan de hand is met de voeten, en dan kunnen we ze doorsturen naar de huisarts.”

“De bedoeling was”, gaat Nettie verder, “om na veertig jaar te gaan afbouwen en niet ineens te stoppen. Maar mijn lichaam heeft anders beslist, en daar ben ik heel erg van geschrokken. Het was voor mij een hele moeilijke beslissing. Ik zal het ontzettend gaan missen, vooral de mooie gesprekken. Mensen vertellen heel veel als ze een uur tegenover je in de stoel zitten. Ik voelde me ook af en toe net een sociaal werkster. Maar alles wat ze tegen mij vertelden wat de buitenwereld niet hoefde te weten, bleef ook bij mij. Ik heb nu nog klanten vanaf het eerste uur. Die voelen als familie. Het afscheid nemen is af en toe heel emotioneel. Maar voor mijn eigen gezondheid is het beter om nu te stoppen. Ik wil dan ook iedereen bedanken voor het geweldige vertrouwen dat ze in mij gehad hebben. Dat heb ik altijd heel erg gewaardeerd. Ik heb heel veel mensenkennis opgedaan en mijn werk altijd met liefde gedaan. Ik heb sinds 2017 een nieuwe relatie en ga samenwonen in de wijk ‘t Zand. En ik ga genieten van mijn twee kinderen en vier kleinkinderen.”
Per 1 november sluit ze haar praktijk.