Wat heeft die tocht me veel meer gebracht dan wat ik had durven dromen

Son en Breugel - Met de kerstdagen voor de boeg en zicht op het nieuwe jaar blikken mensen vaak terug op hun leven. Waar sta ik en waar zou ik willen staan? Doe ik de dingen waar ik gelukkig van word? Laura van Raaij heeft niet gewacht tot de kerstdagen om haar leven te overdenken. Ze maakte afgelopen jaar belangrijke beslissingen; stopte met haar hondenpension, ging (extreme) uitdagingen aan, ontdekte nieuwe passies en kan weer ‘echt’ genieten.

Redactie: Ineke van Uden 

Vorig jaar december deed Laura mee aan een expeditie van Wim Hof in Polen: “Je gaat daar in bikini een besneeuwde berg op. Dat was voor mij een doel op zich. Maar wat heeft die tocht me veel meer gebracht dan wat ik had durven dromen.” 

Ze kwam zichzelf tegen. En niet zo’n beetje ook: “Je bent daar met een groep onbekende mensen. Je gaat extreme uitdagingen aan. Je doet veel ademhalingssessies. Dat alles hakt er behoorlijk in. Er komen allerlei emoties naar boven. Ik merkte dat ik veel gebeurtenissen niet goed had verwerkt. Je kunt dan vluchten en er niets mee doen. Of je gaat met jezelf aan de slag. Halverwege de berg kun je ook niet opgeven. Ik ben de strijd met mezelf aangegaan. En eenmaal op de top van de berg? Ik heb de ‘ballast’ daargelaten. En op de berg had ik uitzicht en kon weer vooruit kijken. Eigenlijk was ik ‘gereset’. Ik ben daar zo sterk vandaan gekomen. Ik gun dat eigenlijk iedereen.”

Laura leerde om het overlijden van haar moeder een plaats te geven: “De angst die zich in mij had geworteld om mensen te verliezen en die angst die ik ook onbedoeld door gaf aan mijn kinderen. Dat wilde ik niet. Dat heb ik ook met mijn man Pieter en kinderen Reaven, Ranomi en Romee bespreekbaar gemaakt. Onderken je angsten. Wees je ervan bewust. Ga ermee aan de slag. Praat erover. Daarnaast realiseerde ik me meer en meer dat je niet moet vergeten te genieten. Bewust moet leven.”

Bewust leven doet Laura! Op die bewuste berg realiseerde ze zich dat ze niet gelukkig werd om nog jaren door te gaan met haar hondenpension. Ze besloot dan ook afgelopen jaar om hiermee te stoppen: “Als je een deur dicht doet, gaat er wel weer een andere deur open. Soms is dat best eng. Want je weet niet welke deur open gaat. Maar ik heb geleerd dat ik die onzekere weg eigenlijk ook wel een hele leuke weg vind om te bewandelen.” 

Als je een deur dicht doet, gaat er wel weer een andere deur open

Laura staat open voor steeds nieuwe dingen, passies en ontmoetingen. Al een poos is ze Dommeldipper. In de kou de Dommel in. En is de Dommel te warm? Dan heeft ze thuis een ijsbad. Laura heeft fijne mensen leren kennen via het dippen: “Doordat ik zelf veel meer rust heb, heb je ook de rust om naar anderen te luisteren. ‘Echt’ te luisteren. De tijd nemen voor iemands verhaal. Maar ook thuis bij mijn gezin om er voor elkaar te zijn. En soms gewoon eens lekker gek doen. Ik heb het kind in mezelf weer ontdekt. Afgelopen zomer had het hard geregend en was er een modderpoel ontstaan. We hebben de zwembroek en bikini aangedaan en zijn in de modderpoel gaan spelen. Wat was dat fijn! Dat zou iedereen weer eens moeten doen. Iets wat je wilde als kind, maar wat je als volwassene hebt ‘afgeleerd’. Gewoon DOEN! Wat heb je dan een plezier.”

Ook is Laura dit jaar gaan studeren. De ademcoach opleiding is afgerond en ze is nog bezig met de opleiding tot vitaliteitscoach. Ze is als hondenfokker nog actief en heeft af en toe een nestje Cane corso’s. Ze wandelt graag, fotografeert en maakt graag contact met (nieuwe) mensen: “Nu ik bewuster in het leven sta, zie ik als ik wandel hoe mooi de natuur is. Nu ik meer tijd heb voor die ander, ontstaan er, met soms totaal onbekende mensen, hele mooie gesprekken. Op onze boerderij zijn ook een paard en drie pony’s komen wonen en ook dat is een nieuwe passie van mij en onze kinderen geworden.” 

Doordat ik zelf veel meer rust heb, heb je ook de rust om naar anderen te luisteren

Soms gaat Laura een uitdaging met zichzelf aan. Zich realiserend dat ze toch stiekem heel veel op haar mobieltje bezig was, kan ze zomaar bedenken om een week lang tussen 8.00 en 20.00 uur haar mobiel uit te zetten: “Dan pas kom je er achter hoeveel je op de mobiel zit, maar ook hoeveel mensen zich afsluiten voor een gesprek doordat ze alleen maar staren naar hun mobiel in plaats van in gesprek te gaan met die ander. Ik werd in deze week creatief. Want normaal gesproken maakte ik met mijn mobiel een foto als ik iets moois zag in de natuur. Nu moest ik het plaatje onthouden als een mooie herinnering. Ook borrelden er spontaan mooie gedichten op. Zonder mobiel waarop je dingen aangereikt krijgt, ga je opeens weer zelf nadenken.” 

Omarm je de kou, dan kom je een heel eind verder

Wie geïnteresseerd is in een ademhalingssessie of wie eens mee de Dommel in wil kan zich melden bij Laura van Raaij. Je vindt haar op Facebook: “Ik gun het iedereen. Ga eens de strijd aan met de kou. Als je er tegen vecht kost het energie. Omarm je de kou, dan kom je een heel eind verder. Ik spreek uit ervaring.”