Datenight
AlgemeenIk was best zenuwachtig, ik geef het toe. Zit mijn haar wel recht? Och nee, doet niet meer ter zake. Heb ik mijn tanden wel gepoetst? Zitten mijn kleren wel goed, staat mijn gulp open? Het zijn de normale taferelen die iedereen wel kent, die (recentelijk) gedatet heeft. Voor mij was het even geleden, bijna vijf jaar om precies te zijn. Niet zo vreemd, dat ik bang was het verleerd te zijn.
Dit keer was het anders. Dat ze de ware is, dat wist ik al. Ook hoefde ik niet ver te gaan, de date was gewoon in mijn eigen huis. Ook mijn date hoefde niet ver te gaan: het was mijn vrouw! In onze huiskamer kwamen we samen, ik met een stapel cd's onder mijn arm, zij hoefde alleen zichzelf mee te nemen. Cd's, we luisteren er nauwelijks meer naar, in deze tijd van Spotify. We wilden een keer wat anders dan naar de beeldbuis staren. Met onze totale aandacht ergens anders zijn, bij elkaar en bij de muziek. Om zo mogelijk nog dichter bij elkaar te komen.
Het was een leuke uitdaging. Om een aantal cd's uit te kiezen, met liedjes die echt iets voor me betekenen. En vervolgens die aan mijn lief te laten horen, met uitleg waarom ik ze mooi vind. De eerste was niet zo moeilijk: The Police. De eerste band die ik goed vond, na The Beatles. Een beetje punk, een beetje rock, ontegenzeggelijk de sound van eind jaren '70, begin jaren '80. De muziek van mijn jeugd. Of Joe Jackson, uit dezelfde tijd. Simpele, pure muziek. Gitaar, basgitaar, drums en zang. Drie minuten gas geven, dan was het klaar. Heerlijk!
Daarna draaide ik 'The River', van Bruce Springsteen, een lied vol melancholie, rauwe emotie en verlangen. Eenvoudige, directe muziek, in een compleet geheel dat nooit zijn glans verliest. Een klassieker! Frank Boeijen mocht ook niet ontbreken, met 'Bonze Tongen', uit dezelfde tijd. Ook toen al schreef Frank prachtige teksten; 'Wat ik van jou gekregen heb, is meer dan iemand mij ooit geven kan'. Of De Dijk met 'Als ze er niet is'. Een prater ben ik niet, net zomin als Huub van der Lubbe. Maar ik kan van mijn vrouw houden, zoals niemand anders kan.
Het was een prachtige, bijna magische avond. Gefascineerd keken en luisterden we naar elkaar, en naar de muziek. Het gaf het nog meer betekenis, doordat ik zelf óók ontdekte waarom deze muziek zoveel voor me betekent.
