Een ruzie die slecht had kunnen aflopen

Son en Breugel - Jan van Riet was een druk baasje. Naast uitbater van café De Roskam in Son was hij ook kleermaker en handelaar en reparateur in naaimachines. Jan had zijn zinnen gezet op een huis dat eigendom was van landbouwer Judocus Roovers, eveneens inwoner van Son.

Jan wilde het huis graag van Judocus huren maar deze had daar geen zin in omdat hij Jan niet vertrouwde. Tot driemaal toe had de caféhouder geprobeerd Judocus over te halen hem het huis te verhuren. Dit ging gepaard met de nodige ruzie. Boer Roovers voelde zich op een zeker moment zodanig bedreigd dat hij besloot een revolver aan te schaffen. Op 6 februari 1924 komt de ruzie tot een uitbarsting. Jan van Riet stapt weer met flink wat kabaal bij Judocus binnen om over de kwestie te praten. Maar het meningsverschil ontaardt al gauw weer in een ordinaire scheldpartij. Judocus noemt Jan een oplichter en prulvent. Jan op zijn beurt scheldt Judocus uit voor een lage vent. Na veel gescheld over en weer roept Judocus naar Jan: "Ik zal je kapotmaken." Meteen daarop neemt hij zijn revolver en schiet op circa twee meter afstand in de richting van de borst van Jan. Echter de revolver ketst. Voor de tweede keer haalt Judocus de trekker over. Nu gaat het schot wel af maar Jan weet door opzij te springen erger te voorkomen.

Enige uren na zijn daad wordt Judocus gearresteerd door rijksveldwachter F.J. Janssen en gemeenteveldwachter Sjef Lavrijssen. Beide politiemannen doen een onderzoek en vinden al snel de revolver in het rieten dak van de schuur. Roovers bekent de schoten te hebben gelost en wordt op transport naar 's-Hertogenbosch gesteld. Daar dient op 27 maart 1924 de rechtszaak en wordt Judocus poging tot doodslag ten laste gelegd. Tijdens de rechtszitting verklaart beklaagde, die overigens als zeer gunstig bekend staat, zeer veel spijt te hebben van zijn daad. Hij beweert uit zelfverdediging gehandeld te hebben en geen doodslag te hebben bedoeld. Het was hem te doen om Van Riet buiten de deur te krijgen want hij was bang dat Van Riet hem iets zou aandoen. Getuige Van Riet verklaarde dat hij nooit de bedoeling had gehad zijn opponent te mishandelen. Waarop beklaagde beweerde dat Van Riet hem weldegelijk had bedreigd en dat hij die beschuldiging zou volhouden al lag hij op zijn sterfbed. Getuige Van Riet op zijn beurt zou óók zelfs op zijn sterfbed volhouden dat hij niet had gedreigd.

Hierna kwam getuige-deskundige M. Staelenberg, wapenhandelaar te Den Bosch, aan het woord. Hij moest de rechtbank inlichtingen geven over de bruikbaarheid van het wapen in kwestie. De revolver bleek geladen te zijn met vijf scherpe patronen, terwijl er één lege huls in het wapen zat. De revolver bleek oude en nieuwe kogels te bevatten. Met de oude kogels, die door vocht aangetast bleken te zijn, kon wel wat lichamelijk letsel maar geen doodslag worden toegebracht. Dat de oude kogels waren afgeschoten was slechts puur toeval. Beklaagde had de kogels maar bij elkaar gevoegd in het wapen zonder zich van de ligging van de oude of nieuwe kogels rekenschap te geven. Alle omstandigheden in aanmerking genomen wilde het Openbaar Ministerie slechts een lichte straf eisen, namelijk drie maanden gevangenisstraf. De verdediger, Mr. Van der Putt uit Eindhoven, pleitte voor een voorwaardelijke veroordeling. Op 10 april volgde de uitspraak. De rechtbank was van oordeel dat het beroep van beklaagde op zelfverdediging geheel onbewezen was. De rechtbank sprak beklaagde vrij van poging tot doodslag maar verklaarde hem schuldig aan poging tot mishandeling en veroordeelde hem tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van een maand met een proeftijd van drie jaar. Zo liep het voor Judocus Roovers uiteindelijk toch nog met een sisser af. Maar wat zou er gebeurd zijn als de eerste kogel in de revolver een nieuw en goed exemplaar was geweest?

Foto:

Circa 1925. Provincialeweg, Son. Met luifel café De Roskam beheerd door Jan van Riet. (70290)