Column Luc: Af en toe rit
Algemeen ColumnSon en Breugel - ‘Verkeer via de af en ttoerit’, stond er langs de weg. ‘Zeg dat wel!’ dacht ik, niet geheel vrij van frustratie. Afgezien van de typefout was het een behulpzame mededeling, die ons langs de wegversperring via de afrit en, u raadt het al, de toerit na het vervolg van de weg voerde. File, het blijft een wonderlijk fenomeen, waar je maar zelden de oorzaak van ziet. Dan weer even stilstaan, dan weer even rijden, hooguit stapvoets. Het was inderdaad een af en toe rit.
Het erge is, ik zag het al aankomen. Het busje dat al een tijdje achter me aanreed deed ineens zijn alarmlichten aan, voor me zag ik menig auto snel de afrit opduiken. De aanleiding werd al snel duidelijk: file! In een oogwenk moest ik beslissen: ging ik de sluiproutezoekers achterna, of schoof ik gezellig aan? Hoewel ik regelmatig deze route rijd, ken ik de omgeving eigenlijk niet, buiten de weg langs het kanaal. De sluiproute zou ongetwijfeld langs menig pittoresk dorpje voeren, het zou sowieso tijd kosten, maar de vrees te verdwalen overheerste. Richtingsgevoel heb ik nu eenmaal niet. De keuze lag voor de hand: aanschuiven maar!
Op de momenten dat we even stilstonden, appte ik snel mijn vrouw. ‘Sta in de file’, appte ik. ‘File? Bestaat dat nog?’ appte ze terug. Met een knipoog smiley, dat dan weer wel. Je leert je medeweggebruikers beter kennen, als ze in een rustig tempo over de weg schuifelt. Naast je haal je je buurman in, die maar even een sigaret opsteekt. Even later word je door de buurvrouw achter hem ingehaald, even later haal je zelf deze medeweggebruikers weer in. Al die tijd zie je dezelfde achterkant van de auto voor je, die je intiem leert kennen. Evenals de motorkap van degene achter je, net als het gezicht in de achteruitkijkspiegel. De rijbanen waar het verkeer normaal gesproken in tegengestelde richting overheen raasde bleven angstvallig leeg, op een enkele hulpverlenende auto na, die ook onze richting opgingen. ‘Spookrijders’, dacht ik. Het zal de snelste weg zijn geweest om bij de plaats des onheils te komen.
Na verloop van tijd kwamen we aan bij de wegversperring, waar niet duidelijk werd wat nou de file veroorzaakte. Borden dirigeerden ons langs het obstakel, richting de afrit en richting de vrijheid. Hoe vervelend oponthoud ook moge zijn, ik vond het ook wel gezellig. Met lichte weemoed nam ik afscheid van de af en toe rit.
