Column Judith: Proost
Column Column Column Column Lucky LucSon en Breugel - Woordvindingsproblemen zorgen ervoor dat je soms wat tijd en geduld moet hebben om te weten wat ze bedoelt. Vanavond is ze echter heel duidelijk! Ze gebaart druk naar de kast waarin de wijnglazen staan en daarna naar de koelkast. Een lekker glaasje wijn, daar heeft ze zin in. Als ze ziet dat ik weet wat ze wil, glundert ze. Ik bied haar de wijn aan en wens haar een fijne avond. Ze blijkt echter nog een wens te hebben. Het is me niet duidelijk wat dat is. Het enige wat ik begrijp, is dat ik absoluut niet weg mag gaan. Ze blijft maar naar de kast wijzen. Ik open de kast, in de hoop dat ze dan verder kan met haar vraag. Ze wijst. Van de kast met glazen naar mij en terug.
Verwacht ze echt dat ik een glaasje wijn met haar drink? Dat zal niet gaan. Mijn gedachten maken intussen overuren. Het mooiste deel van mijn werk is het contact met bewoners. En precies dat deel schiet er zo vaak bij in. Voor haar zijn de zorgmomenten lastig omdat ze zo moeilijk uit haar woorden kan komen. Een gezellige klets zit er vaak niet in.
Terwijl ik mijn gedachten de vrije loop laat gaan, besluit ik dat ik het vandaag anders ga doen. Ik pak een wijnglas uit de kast en vul het met water. Ik pak een stoel en ga bij haar zitten. We proosten. Het geluid van onze klinkende glazen is een feest. Ik kijk haar aan. Ze straalt van oor tot oor. Ontroerd slik ik een keer. Soms is een klein gebaar alles waard!
