Column Judith: Oorlog
Column Column Column Column Lucky LucSon en Breugel - Het is oorlog in Rusland en Oekraïne. Ze kon er niet van slapen en volgde tot diep in de nacht de nieuwsberichten. Gebroken is ze, als ik haar de volgende ochtend kom verzorgen. Met moeite kan ze overeind komen uit haar bed.
“Ik zat in het Jappenkamp”, vertelt ze me. “Gruwelijk was het er. Ik heb er slechte herinneringen aan. Toen ik vannacht hoorde wat er in Oekraïne gebeurde, heb ik mijn kinderen gebeld en ze gezegd dat ze voorraad moeten inslaan. Ze moeten zorgen dat er genoeg eten is en dat de brandstof is aangevuld.”
Ze rilt terwijl ze over haar verleden vertelt. Ik kan me nauwelijks voorstellen welke angsten ze heeft moeten doorstaan en welke trauma’s de Russische inval bij haar oproept. Dat het ernstig is, zie ik aan haar hele zijn.
Ik besluit dat we vandaag rustig aan gaan doen tijdens het zorgmoment. Ze gaat alle ruimte krijgen om te vertellen. Haar angsten kan ik niet wegnemen, mijn luisterend oor staat volledig tot haar beschikking. Ik hoop dat het haar wat rust geeft. Als ik later met haar meeloop naar de ontbijtruimte blijkt de oorlog het gesprek van de dag te zijn. Haar angsten worden gedeeld. Bewoners leven met elkaar mee en hier en daar vloeit een traan.
Het leven tijdens een oorlog of het oplopen van een trauma tekent je voor het leven; dat wordt vandaag weer eens pijnlijk duidelijk.
