Column Judith: Doorzettingsvermogen
Column Column Column Column Lucky LucSon en Breugel - Haar kamer heeft ze ingericht met allemaal mooie spulletjes. Overduidelijk is alles met zorg geselecteerd, herinnerend aan het leven dat ze samen met haar man had. Al eerder gaf ze aan het moeilijk te vinden zo veel achter te moeten laten.
Als ik haar verzorgd heb, maken we een klein rondje door haar kamer. Op de secretaire prijkt het naambordje van een firma. Het lijkt me dat ze daar erg trots op is. Ik informeer ernaar.
‘Tja, dat bedrijf. Ja, dat is zoiets. Na de Eerste Wereldoorlog hebben mijn schoonouders het bedrijf opgericht. Mijn man had nog 4 zussen. En je weet hoe dat gaat, hè? Als enige zoon wordt dan van je verwacht dat je de zaak overneemt. Dat hebben we gedaan!’
Ik laat haar rustig haar verhaal vertellen. Heel zakelijk en afstandelijk word ik op de hoogte gebracht van hun eerste jaren in het bedrijf. Ik kan nog weinig trots bespeuren.
‘Nee, het was niet onze keuze. Ons hart lag ergens anders, maar dat was niet aan de orde. De eer van de familie was veel belangrijker.’ Ik vraag haar waar ze haar voldoening uit haalde, waarom het bordje zo prominent aanwezig is.
‘Voldoening? Dat bordje staat voor doorzettingsvermogen. Ons hart lag er niet, maar samen, en later met onze kinderen erbij, hebben we er iets moois van gemaakt. Dat kan alleen als iedereen er z’n schouders onder zet. Precies wat we nu doen, nu ik hier woon.’
