Herman op zijn demontabele scootmobiel
Herman op zijn demontabele scootmobiel Foto: Wil Feijen

Met het aanbod vanuit de Wmo is Herman niet geholpen

Human Interest

Son en Breugel - Je vraagt om een kleine relatief goedkope demontabele scootmobiel, maar helaas…bij de Wmo krijgen Herman Witteveen en Trudy Hilkes nul op het rekest. Het aanbod van de Wmo is een rolstoel met duwondersteuning of een grote scootmobiel. En omdat die grote scootmobiel niet in de auto past, zouden ze ook voor taxivergoeding in aanmerking komen. Maar zo’n rolstoel of vaste grote scootmobiel met taxivergoeding willen Herman en Trudy helemaal niet. 

Redactie: Ineke van Uden
Foto: Wil Feijen

Jaren geleden krijgt Herman een fikse hersenbloeding. Het leven veranderde totaal. “In het begin krijg je een rolstoel te leen. Een hele zware. Niet te tillen en niet in en uit de auto te krijgen. Ik kreeg daar echt een afkeer van. Ik werd extra gedreven om te oefenen met lopen. Na mijn revalidatie kon ik met een stok en rollator kleine stukjes lopen.” Herman sleept met zijn linkerbeen. Dat kost veel energie. Maar ook zo zegt hij: “Ik moet bij iedere stap nadenken dat ik mijn voet optil. Het lopen wat bij iedereen automatisch gaat, is bij mij iedere stap een ‘denkproces’ en ook dat kost veel energie.” 

Trudy en Herman besloten om zelf een lichte rolstoel aan te schaffen. Op zich prettig, maar Trudy blijkt lichamelijke klachten te krijgen van het duwen van een rolstoel. Herman is een lange grote man. Die duw je niet zomaar even. En dan begint de zoektocht. Wat past het beste bij hun situatie? Je mag er vanuit gaan dat zij ervaringsdeskundigen zijn en weten wat ze nodig hebben. Eerder kocht Herman zelf al een elektrische bakfiets wat hem in de regio mobiel maakt. Bewegen is goed voor iemand met NAH (niet aangeboren hersenletsel). Maar moet je naar het ziekenhuis op controle, ga je kleding of schoenen kopen of wil je een museum bezoeken? Dan zou het handig zijn dat Herman vanuit de auto in een kleine scootmobiel kan stappen. Dan hoeft Trudy niet een rolstoel te duwen. Want dat lukt haar niet. En Herman voelt vrijheid: “Want zelf rondrijden in een kleine scootmobiel voelt vrijer dan dat een ander je duwt in een rolstoel. Dat doet iets met je eigen waarde.” 

“Wat niet iedereen zich realiseert is hoe het lijf en het brein van Herman werkt na zijn hersenbloeding” vertelt Trudy: “Een voorbeeld? Als jij of ik naar de supermarkt gaan doen we gericht boodschappen. Herman zijn logica is door de hersenbloeding grotendeels uitgeschakeld waardoor hij in de winkel zoekende is en veel meer extra meters loopt voor hij alle boodschappen bij elkaar heeft. Als hij dit met zijn rollator doet, is de energie voor de hele dag al op.”

Meerdere malen hebben Trudy en Herman contact met de Wmo. Maar ze horen keer op keer dat een demontabele scootmobiel niet tot de mogelijkheden behoort, omdat die voor recreatief gebruik zou zijn. Het aanbod vanuit de Wmo is en blijft een rolstoel met duwondersteuning of een grote scootmobiel. Een leverancier komt dat zelfs een keer bij Herman thuis demonstreren. Herman: “Het was een zware rolstoel met duwondersteuning waarbij de accu aan de onderkant zat. Als je die wilde verwisselen, moest je op je knieen zitten. Dat kan ik niet. En omdat wij ‘latten’ is Trudy ook niet altijd in de buurt om daarbij te kunnen helpen. We hebben aangegeven dat een rolstoel met duwondersteuning of een grote scootmobiel niet onze vraag is.” Trudy heeft dat meermaals duidelijk gecommuniceerd naar de Wmo van de gemeente Son en Breugel. Maar ze krijgen het niet voor elkaar dat vanuit de Wmo een demontabele scootmobiel geregeld kan worden. De rolstoel met duwondersteuning of een grote scootmobiel blijft het aanbod vanuit de Wmo. Maar dat is niet nodig. In zijn nabije omgeving is het juist goed dat Herman nog zoveel mogelijk zijn bakfiets gebruikt en daardoor beweging krijgt.

Trudy en Herman hebben nu zelf een demontabele scootmobiel gekocht. De scootmobiel kan in 5 delen uiteen, waardoor hij goed te tillen is en makkelijk achter in de auto past. Herman is al met zijn scootmobiel naar de supermarkt geweest: “Wat een verademing. Na het boodschappen doen heb ik nog energie over voor andere dingen.” Is meer zelfstandig. Trudy: “Vorige week moest Herman voor controle naar de internist. Nadien dronken we nog even in het ziekenhuisrestaurant een kopje koffie. Herman moest naar het toilet en ging. Zelfstandig. In zijn scootmobiel. Had hij in de rolstoel (die we van de Wmo mogen krijgen) gezeten, dan had ik met hem mee gemoeten naar het toilet. Het maakt Herman zoveel meer zelfstandig. En het ontlast mij zoveel meer als mantelzorger.” 

Waarom willen Herman en Trudy dit verhaal in de krant?
“Het is zo jammer van de energie die je kwijt bent om te knokken voor iets wat je nodig hebt. Zoveel mails over en weer om duidelijk te maken dat wij geholpen zouden zijn met een redelijk goedkope demontabele scootmobiel, maar dat je keer op keer te horen krijgt dat je een zware rolstoel met duwondersteuning of een grote scootmobiel en dure taxi-vergoeding krijgt aangeboden. Je moet behoorlijk mondig zijn en een lange adem hebben. En zoals zovelen hebben ook wij gezegd ‘Laat maar. We kopen het zelf wel’. Maar wat als je dat financieel niet kunt? Of als je communicatief niet zo vaardig bent? We hopen mensen bij de gemeente wakker te schudden. Het kan toch niet zo zijn dat je iets krijgt aangeboden waar je niet mee geholpen bent en dat je iets geweigerd wordt wat je hard nodig hebt?”

Reactie gemeente op de vraag (niet specifiek voor deze casus gesteld) waarom een demontabele scootmobiel niet vanuit de Wmo geregeld kan worden: ‘Het is niet correct dat een opvouwbare scootmobiel niet gehonoreerd zou kunnen worden vanuit de Wmo. Vanuit de Wmo onderzoeken we altijd eerst welke belemmeringen iemand ervaart en wat de beperkingen zijn die daaruit voortvloeien. Als dat inzichtelijk is, kijken we of er voorliggende alternatieven zijn en zo niet, wat de goedkoopst compenserende oplossing is binnen het wettelijk kader van de Wmo. Er wordt afhankelijk van persoonsgebonden beperkingen een individueel programma van eisen opgesteld voor een te verstrekken voorziening. Het betreft dus altijd maatwerk’.

Bovenstaand verhaal maakt duidelijk dat Herman en Trudy het aanbod van de Wmo niet als maatwerk ervaren.