Lenny Kuhr
Lenny Kuhr Foto: Mischa Muylaert

Lenny Kuhr met ‘Passie’ in het Vestzaktheater

Algemeen

Son en Breugel - We spreken Lenny Kuhr in Nederwetten. Bij binnenkomst in haar gezellige huis ligt er een gitaar op de bank; muziek is hier duidelijk een dagelijkse bezigheid. Ze vertelt dat de bron waar haar muziek uit voortkomt nog lang niet is opgedroogd. Sterker nog, ze heeft het gevoel steeds dichter bij die bron te komen, waardoor haar muziek en teksten meer zeggingskracht krijgen.

Redactie: Marc van Beek

Lenny treedt op 9 maart a.s. op in het Vestzaktheater in het kader van haar tournee, die ze vanaf augustus vorig jaar door het land maakt. Het thema van die tournee is ‘Passie’. Lenny vertelt dat zij passie ziet als datgene wat bij je hoort; waar je gelukkig van wordt, waardoor je dichter bij je intuïtie en inspiratie komt en je ontdoet van alle ballast van verwachtingen, opgelegde patronen en imago. Puurheid, daar gaat het om. 

Op basis daarvan is een selectie gemaakt uit het omvangrijke repertoire dat Lenny in de afgelopen 55 jaar heeft opgebouwd. Vrolijke liedjes, liedjes met humor, maar ook liedjes van verstilling en bezinning. In de voorstelling gaan deze nummers een interactie met elkaar aan waardoor er extra verdieping optreedt en de voorstelling meer is dan een reeks van willekeurige liedjes. Lenny vertelt dat mensen na de voorstelling vaak geraakt zijn en dat met haar willen delen.

‘Ik droomde een lied’
Niet lang geleden maakt Lenny iets mee dat ze niet eerder had beleefd. Normaal gesproken kan inspiratie je op allerlei momenten toevallen. Ze vertelt dat dit vaak gebeurt als ze wandelt door de mooie omgeving van Nederwetten. Strofen van teksten of melodieën komen dan in haar op en worden meteen op de smartwatch vastgelegd om thuis verder uit te werken. Maar deze keer ging dat anders: in haar droom hoorde ze zichzelf zingen; een melodie die ze zich ook direct bij het ontwaken nog herinnerde en meteen daarna vastlegde op haar telefoon.

maar gaf juist een extra dimensie aan haar verhaal in de voorstelling

Ze dacht eerst dat dit een bestaand lied was. Niet lang daarna had ze een interview voor muziekblad Oor, samen met Froukje, en vertelde aan Willem Bemboom, de interviewer van Oor en een muziekkenner pur sang, over haar droomervaring. Ze liet de melodie horen en hij verzekerde haar dat dit geen bestaand nummer was. Iets soortgelijks had Paul McCartney toen hij ‘Yesterday’ schreef. Komt zelden voor, maar als je het geluk hebt dat dit je overkomt dan moet je dat in dank aanvaarden en er iets moois van maken. Het nummer is inmiddels af en ingestudeerd, maar nog nooit live gespeeld. Lenny wil het nog een paar keer doornemen en met een beetje geluk zit het in de voorstelling van 9 maart in het Vestzaktheater.

Zingen zonder gitaar
Net voordat Lenny begon met deze tournee, was ze op Terschelling, viel daar van een trap en brak haar schouder. De hele zomer had ze gerepeteerd op alle gitaarpartijen van de nummers in de voorstelling, maar door deze val kon ze geen gitaar meer om haar schouders verdragen. Wat eerder met haar stem gebeurde, die ze in 1993 een jaar lang kwijt was, gebeurde nu ook. Het leidde tot een nieuwe kijk op de realiteit en het inzicht dat een beperking ook tot nieuwe mogelijkheden kan leiden. De topmuzikanten met wie ze samenwerkt, Freek Dicke (gitaar) en Frans van de Berg (toetsen), stelden haar gerust; ze zouden alle partijen van haar overnemen.

Dat betekende dat ze zonder gitaar kon zingen. Het pakte goed uit en bleek dus geen beperking te zijn, maar gaf juist een extra dimensie aan haar verhaal in de voorstelling. Inmiddels gaat het weer wat beter met haar schouder en zullen er ook een paar nummers nog wel met gitaar worden gespeeld en gezongen. Lenny is erg te spreken over deze muzikanten. Met Freek en Frans heeft ze een hechte band. Ze hebben allebei in een bepaalde fase van haar carrière een belangrijke muzikale rol gespeeld, maar kenden elkaar niet. Gelukkig klikte het tussen hen onderling, zodat ze inmiddels samen met Lenny een hecht team vormen.

Voorstelling op 9 maart
Lenny vertelt dat ze zich toch nergens zo thuis voelt als in Brabant. De mentaliteit van weinig poeha en weinig opgeklopte ego’s spreekt haar aan. Optreden hier, zeker zo vlak bij huis, is natuurlijk ook fijn. Ze kijkt dan ook uit naar haar concert in het Vestzaktheater, dat ze nog niet kent. Voor wie niet kan op 9 maart, is er een 2e mogelijkheid in de buurt, namelijk in Eindhoven op 17 mei a.s.