Thomas Rau inspireert maar geeft geen duidelijkheid

Op donderdag 20 oktober was er een inspiratieavond over het MFA op het gemeentehuis van Son en Breugel. Op deze avond kon kennis gemaakt worden met Thomas Rau, architect van het MFA en een architect met een boodschap, zo konden we vorige week in deze uitgave lezen.

Door: Adrie Neervoort

In een redelijk gevulde raadszaal maar gezien het onderwerp een tegenvallende opkomst, konden de aanwezigen kennis maken met Thomas Rau. Dit betekende in de praktijk een klein half uur luisteren naar Rau en zijn denkwijze over het bouwen in de huidige tijd. Rau is een groot voorstander van hergebruik. Bestaande gebouwen zijn in de ogen van Rau materiaalbanken en kunnen, nee moeten zelf bij afbraak de grondstoffen leveren voor nieuwbouw. Want, zo leert hij de aanwezigen, alles is eindig, dus ook onze grondstoffen maar ook de levensduur van een gebouw. Met dit gegeven moet je dus rekening houden als je gaat bouwen, is het betoog van Rau.
Een verhaal dat ook bij het aanwezige publiek logisch klinkt en ook met praktische voorbeelden onderbouwd wordt door Rau. Want het nieuwe MFA moet gebouwd worden met zo veel als mogelijk hergebruikte materialen. Volgens Rau zijn alle gebouwen die wij zien namelijk banken van grondstof voor nieuw te bouwen gebouwen.
En dat klopt natuurlijk zelfs in ons eigen dorp is dat zichtbaar. Een gebouw wordt gesloopt en een nieuw gebouw ontstaat op dezelfde plek met alleen maar nieuw materiaal en dus nieuw gewonnen grondstoffen uit de voorraad die eindig is!

Architect Rau past helemaal in het beeld dat de gemeente voor ogen staat namelijk "duurzaamheid". Natuurlijk is het dan wel wrang dat er straks een nieuw gebouw ontstaat met voor een groot gedeelte hergebruikt materiaal, waarschijnlijk niet uit ons dorp terwijl er een gebouw naast staat dat misschien volgens de visie van de architect een bank van bouwmateriaal is.
Ondanks dit staat het verhaal van Rau als een huis. Wat minder staat is het tweede gedeelte van zijn verhaal, de invulling van de MFA. Het blijkt namelijk dat er nog veel vragen zijn voor de architect, zoals wie gaan er nu uiteindelijk gebruikt maken van het gebouw, wie gaat welke ruimte met wie delen, ontstaat er straks een gebouw van drie verdiepingen of een van twee. Ook het nieuwe geplande theater is niet direct een verbetering. Het krijgt waarschijnlijk 50 zitplaatsen meer dan het huidige Vestzaktheater maar zal niet voorzien zijn van een inrichting die een theater een theater maakt. De vloer waarop de stoelen staan zal vlak zijn en de stoelen zullen los staan. Ook wat de technische mogelijkheden betreft zal er geen echt theater ontstaan. Het MFA krijgt een centrale hal die het gebouw doormidden splijt, met een "hoofdingang" en een "achteringang".
Als mogelijke gebruikers worden het CMD, Vestzaktheater en de Harmonie genoemd. Met mogelijke andere gebruikers is men nog in gesprek, waarvan er al een aantal aangegeven hebben om praktische en financiële redenen geen gebruik te gaan maken van het nieuwe MFA.

Rau roept de aanwezigen op om mee te denken over de invulling van een MFA want niks ligt vast, wat hem betreft, en dus liggen er kansen voor de inwoners van Son en Breugel.
De avond heeft geen duidelijk beeld gegeven van hoe de MFA er nu uit komt te zien en ook niet over wie er gebruik van gaan maken, waarschijnlijk was dit ook niet de insteek van de avond. Wat betreft de inspiratie (bezieling) deze is wel duidelijk geworden als het over Thomas Rau gaat. Het is een gedreven architect die begrijpt dat wij op een eindige wereld leven en hij er in zijn vak alles aan zal doen om dit einde zo lang als mogelijk uit te stellen. Bij het publiek in de raadszaal, een groot gedeelte politiek belast, leefde misschien wel de wens dat Rau de bouw van het MFA geheel in die lijn ook zo lang als mogelijk zal uitstellen.