FREEK
Column Column‘Het eten is klaar, Freek.’
‘Zet je de televisie uit, Frekie.’
‘Bijna afgelopen Ans, ik kom eraan.’
‘Heb je nu alweer die ouwe serie opstaan?’
‘Ja leuk hè, het verveelt echt nooit. Ze zijn weer bij seizoen één begonnen.’
‘Die Chandler, is die niet dood?’
‘Ja, zet me aan het denken. De lolbroek uithangen en nu blijkt dat ie toen al mentale problemen had.’
‘Die serie is toch helemaal achterhaald? Kijk dan, er wordt gerookt. En daar, een draagbare telefoon met uitschuifbare antenne.’
‘Klopt, maar de humor is tijdloos. Als studentje lachte ik om dezelfde grappen. Ik word echt oud ...’
Femke lacht: ‘Jij, oud? Jij zegt steeds dat jouw kinderen je “jong” houden. Weet je wanneer je je pas oud voelt?’
Ik kijk Fem vragend aan.
‘Als een oud-leerling ondernemer van het jaar wordt!’
‘Dat moet dan in de klas al een ondernemend mannetje geweest zijn, als ie nou al ondernemer van het jaar is.’
‘Freek, Nicky zat in mijn klas toen ik stage liep op De Stoklandschool. En ZE heeft denk ik de groene vingers van haar vader geërfd.’
‘Een paar jaar geleden heeft ze Le Soleil al overgenomen en vorig jaar ook nog een bloemenwinkel in Rooi geopend. En nou is ze wat mij betreft verdiend ondernemer van het jaar. Dus Freek, als één van je leerlingen zo op het podium staat, dan voel je je pas oud.’
Ans doet er een schepje bovenop: ‘Weet je wanneer je je echt oud voelt? Als schoudervulling ineens weer helemaal in de mode is. Of als je ’s morgens opstaat en pas na een uur alle slaaprimpels weggetrokken zijn. En als je stijf overeind komt als je een kwartiertje onkruid hebt geplukt.’
Fem en ik kijken elkaar aan. Nou komt vast het verhaal wie er allemaal al dood zijn. En ja hoor …
‘Van mijn vriendinnenclub zijn er al twee dood en drie zijn weduwe. Volgens mij ben ik de enigste die nog geen geraniums op de vensterbank heeft staan. Je moet midden in het leven blijven staan om je jong te voelen. Dus ik was er zaterdag zelf bij.’
‘Waarbij?’
‘De ondernemersavond.’
‘Jij?’
‘Ja, ik! Theo vroeg of ik meeging en dat heb ik gedaan. Hartstikke gezellig, goei eten en een hééél lekker toetje. En we hebben nog gelachen ook, want die Nicky van jou, die weet waar ze het over heeft en ze heeft nog humor ook.’
‘Oh ja?’
‘Zeker, de zaal lag in een deuk toen die meid in één keer zag dat de bloemen die ze kreeg niet uit haar eigen winkel kwamen. Ik heb een leuke avond gehad. Dus wat ik maar wil zeggen: d’n Duvel is oud.’
