Column Luc: Herfstsymfonie
Algemeen ColumnSon en Breugel - Herfst, het is mijn op een na meest favoriete seizoen. Een seizoen dat veel mensen associëren met gure wind, gelardeerd met regenvlagen. Natte, grijze dagen die steeds korter worden. De duisternis wint aan terrein, om dat ver in het nieuwe jaar pas weer prijs te geven. De winter klopt steeds nadrukkelijker op de deur, het verval is onmiskenbaar. Het leven trekt zich langzaam terug, maakt pas op de plaats, om pas volgend voorjaar weer wakker te worden.
De herfst is ook een symfonie van kleuren, van goudgeel tot dieprood, en van geuren, van een verse regenbui en van rottende bladeren. Het is het seizoen van een laaghangende zon, die een vaalgele gloed legt over alles waar ze op schijnt. Het is het seizoen van de paddenstoelen, die eerst voorzichtig, bijna schuchter, hun kopje boven de grond uitsteken, bijna onzichtbaar. Om vervolgens in volle glorie tevoorschijn te komen, in alle verscheidenheid. Rood met witte stippen, eerst in bolvorm, dan een platte schijf, om te eindigen als een soort kommetje. Een zwembad voor de kabouter die in de paddenstoel woont, zou je kunnen denken.
Er zijn dagen dat de zon volop schijnt, dat het bijna net zo warm is als in de zomer. Dagen waarop de zon de verkleurende bladeren belicht, welhaast streelt, teder en zacht. Een laatste beetje warmte, voordat ze los moeten laten. Dagen dat je zou kunnen denken dat de winter er niet aan zal komen, dat we de winter dit jaar maar overslaan. Ware het niet dat er ook dagen zijn dat de wind de straten geselt, de bladeren die nog niet gevallen zijn van de takken rukt, om die samen met de andere bladeren voor zich uit te jagen.
Zelfs op dit soort dagen, waarop de zon zich niet laat zien, is de lucht niet egaal grijs. Als je goed kijkt, kun je vele tinten grijs zien, misschien wel 50. Het is niet één gesloten, grijze muur. De wolken zijn soms dicht opeengepakt, dan weer zijn de verschillende wolken goed herkenbaar. De regen maakt van de gevallen bladeren een plakkerige, gladde massa, een ware uitdaging voor voetgangers en fietsers. Tot de bezemwagens in actie komen en de bladeren opruimen, als het droog is.
Al worden de dagen korter, dat betekent ook dat de nachten langer worden, zeker in Brabant. Als we Guus mogen geloven, tenminste.
Ik kan er eindeloos van genieten, van de herftsymfonie, vol geuren en kleuren.
