Lezers podium
AlgemeenStille krachten
Zomaar een dorp? Nee, dit gaat over Son en Breugel. Een Brabants dorp met een gemeleerde bevolking.
Lang geleden was het een agrarisch dorp, waar de autochtone inwoners elkaar veelal kenden. Waar traditie en rituelen hun vaste plaats hadden. Waar de kerk een geheel eigen rol had en de jongens en meisjes naar gescheiden lagere scholen gingen.
Het was in de zestiger jaren van de afgelopen eeuw dat Son en Breugel grootser op de kaart werd gezet. Er kwamen nieuwe wijken, nieuwe bewoners, nieuwe gewoonten. Maar wat bleef was de gemoedelijkheid, het samen aan de toog in de café’s zitten, het zingen in de verschillende koren en zeker ook het samen carnaval vieren.
Maar wonen en welzijn werden ook anoniemer. Niet iedere nieuwkomer voelde zich betrokken bij het dorpsleven en was bereid zich in te zetten voor de gemeenschap.
Geen dorp kan uitgroeien tot een plek waar iedereen - jong en oud, arm en rijk, autochtoon en allochtoon - zich thuis voelt zonder, zoals we ze noemen, de stille krachten. De mensen op wie je altijd een beroep kunt doen. Die hun tijd, vaardigheden en energie inzetten en maken dat Son en Breugel op de kaart wordt gezet als plek waar je graag wilt wonen.
Stille krachten, soms kennen we hun namen maar veel vaker niet. Het zijn de handen aan het bed, de sjouwers bij evenementen, degenen die hun vrije tijd niet voor zichzelf maar voor anderen gebruiken, de bedenkers van festivallen, de luisteraars en doeners, de verzamelaars en muzikanten, de rechter- en linkerhanden, de gangmakers en inspirators, de hulpkrachten en de redders-in-de nood …
Waar eerst het kerkgebouw de verzamelplaats was en de pastoor de leiding had, heeft de tijd dit centrale gebouw veranderd in een gemeenschapshuis waarin zich méér afspeelt dan religieuze verbinding. Waar de leiding niet op één paar schouders rust, maar velen zich verantwoordelijk voelen voor een goede gang van zaken. Waar initiatieven begroet worden en letterlijk iedereen een steentje kan bijdragen aan die echte Son en Breugelse sfeer.
Dank je wel stille krachten. Jullie inzet en glimlach geven glans aan iedere dag.
Yvonne Mulder
