Lazy Sonnie Festival Festival een muzikaal festijn!

Het zesde Lazy Sonnie Festival is afgelopen zondag een geweldig muzikaal festijn geworden en verre van ‘Lazy’. Met ideaal festivalweer wisten ruim 500 mensen de weg te vinden naar de tot mini-Woodstock omgetoverde voortuin van La Sonnerie. Een enorme parachute van het Amerikaanse leger zorgde voor een sprookjesachtige setting. Vaste partner van het festival Foolen Audio & Light had een state of the art soundsysteem neergezet waardoor alle artiesten nog beter tot hun recht kwamen. De gevarieerde programmering ten slotte zorgde ervoor dat iedereen muzikaal aan zijn of haar trekken kwam.

Gastredacteur: Edwin Verlangen

Om exact 14.00 uur werd de spits afgebeten door de JPK-band, onder de bezwerende leiding van frontman en gitarist Jan Pieter Kuijten. Een festival openen is vaak een ondankbare taak; het publiek moet nog binnenstromen en de sfeer moet zich nog zetten. De JPK-band trok zich daar niks van aan en gaf vanaf de eerste seconde vol gas: bluesrock van de bovenste plank, met een moordend tempo en vol energie. Meteen wist heel Son en Breugel dat het festival begonnen was…

Hoe groot was de overgang naar de volgende band, Camilla Blue. Zangeres Joyce Heijnen, omringd door uitstekende muzikanten, wist het publiek voor zich te winnen met uiterst persoonlijke nummers waarin ze met name over haar woelige levenspad verhaalt. Van ingetogen, bijna fluisterend, naar bijna extatisch en wild dansend, waarbij haar stem soms in de buurt van Beth Hart komt; een indrukwekkend optreden.

Daarna was het podium voor Mrs. Hips, met de geweldige zangeres Simone Roerade. Meteen stond de dansvloer vol. Het is onmogelijk om stil te blijven staan bij de swingende, funky nummers waarbij meesterdrummer Sjoerd van Bommel de cadans aangeeft met bassist Bart Wijtman in de tandem. Toetsenist Berthil Busstra neemt in z’n eentje Hammond, blazers en gitaar voor zijn rekening. Ondanks het krappe festivalschema ontkwam de organisatie er niet aan om de band een toegift te laten spelen.

Bassist Bart Wijtman trok een ander bloesje aan, zette een andere pet op en begon ineens bluesy te zingen als frontman van de volgende band, Ocobar. Dit Rotterdamse trio, onder andere bekend als huisband van tv-programma’s en van samenwerking met bekende Nederlanders als Leo Blokhuis en Frank Lammers, heeft een zeer eigen sound, die gelieerd is aan de stad van hun afkomst: puur, rauw en open. Als Ocobar’s Bluesmachine, een van hun verschijningsvormen, zetten zij het veld in brand, onder aanvuring van gitarist Cok van Vuuren. Hun toegift, Forever Man van Eric Clapton, was van grote klasse!

Uiteindelijk was het dan de beurt aan de headliner van het festival, de band waar iedereen naar uitkeek: Gruppo Sportivo. De band, begonnen aan de zoveelste revival, steekt deze Spotify-tour in grootse vorm. Vrijdag speelden ze in hun home town Den Haag nog voor een uitverkocht Paard. De Spotify-tour houdt in dat de band een setlijst heeft gemaakt van nummers die het vaakst worden gestreamd op Spotify. De volgorde wordt bepaald door het aantal streams. Het optreden in Son en Breugel eindigde dan ook met de grote hits Hey Girl, Toyo, Beep Beep Love en Rock ’n Roll, die door het publiek luidkeels werden meegezongen. Frontman Hans vandenBurg vertoont, ondanks zijn leeftijd van 76 jaar, nog geen enkele vorm van sleet zowel qua stembanden als gitaarspel. De Bombita’s, de fameuze achtergrondzangeressen van zowel Herman Brood als van Gruppo Sportivo, ogen nog altijd jong en energiek, met prachtige stemmen. Oudgedienden Max Mollinger (drums) en Peter Calicher (toetsen), nogal altijd virtuoos op hun instrument, werden versterkt met saxofonist Wouter Kiers.

Na drie toegiften was dan tegen 22.00 uur toch echt het einde van het festival daar. Een superenthousiast publiek ging dik tevreden huiswaarts. De organisatie van Lazy Sonnie Afternoon kan terugzien op misschien wel het meest geslaagde festival ooit!