Column Judith: Leren staan
Column Column Column Column Lucky LucSon en Breugel - Door diabetes veroorzaakte vaatproblemen zorgden enkele jaren geleden voor de amputatie van zijn rechteronderbeen.
Eerder werd hij een aantal keren geopereerd aan zijn hart en hij draagt een pacemaker. Als Marokkaanse vader van acht kinderen en opa van veertien kleinkinderen voelt hij zich verantwoordelijk en trots.
Met zijn elektrische rolstoel crosst hij door het verpleeghuis. Hij weet precies wat hij wel en niet wil en heeft liefst dat de dingen op zijn manier gebeuren. Een adviesdieet om zijn bloedsuikers beter te reguleren, slaat hij steevast in de wind. Je kunt hem soms best wat koppig noemen.
Daarnaast is hij gezegend met een grote dosis humor, waarmee hij ons regelmatig om zijn vinger weet te winden. Op vrijdag bezoekt hij de moskee. Als hij daar niet heen kan, weet je dat hij ziek is.
Het is zijn ultieme wens om weer te kunnen staan en korte stukken te kunnen lopen. Om dat te bereiken, heeft hij wekelijks een aantal afspraken met de fysiotherapeut. In zijn agenda zie ik een afspraak voor vrijdagochtend. Ik vraag hem waarom hij op die specifieke ochtend heeft afgesproken en of hij het moskeebezoek wellicht is vergeten.
Hij kijkt me met olijke kijkers aan en zegt vastberaden: ‘Nee zuster, jij begrijpt het niet. Eerst ga ik oefenen en dan ga ik bidden. Let jij maar eens op dat ik ga leren staan!’
