Column Luc: Op herhaling
Column Column Column Column Lucky LucIk dacht dat ik de schaamte voorbij was. Ik dacht dat ik zeker genoeg was, mannelijk genoeg was, om dit te kunnen doen. Zonder erover na te hoeven denken, zonder dat het schaamrood me op de kaken zo komen. Het voelde alsof ik op herhaling moest.
Het is niet dat ik vaak voor dit dilemma kom te staan. Zo af en toe, meer niet dan wel, alsof ik even op de proef gesteld moet worden. Vandaag was het zover, ik had het lange tijd weten te vermijden. Ik stapte weer naar binnen, zonder dralen dit keer. Kordaat ging ik op mijn doel af, het winkelmandje onder mijn arm. Even aarzelde ik, er waren kapers op de kust. Mensen die op zoek waren naar hetzelfde als ik, maar dan zonder mijn bedenkingen. Een paar keer zette ik aan, nam een aanloop, om op het laatste moment toch af te buigen. Tot de kust vrij genoeg was, of ik niet langer kon wachten. Eindelijk stond ik voor het vak, ergens moest mijn doelwit liggen.
Maar waar? De beproeving om het juiste product te vinden was groter, het is al lastig genoeg als je weet wat je zelf prettig vindt. Als het voor een ander is, is het de te lastiger. Je hebt gewoon geen idee wat prettig is, of praktisch. Een zee van producten ontvouwde zich voor mijn ogen, verschillende soorten in net weer verschillende verpakkingen, een iets ander kleurtje, voor de rest dezelfde mengelmoesje van koeterwaals, een voor mij onbegrijpelijke woordenbrij. Wanhopig keek ik naar de foto van mijn doelwit, uit voorzorg had ik die genomen. Nee toch? Geen enkele verpakking lijkt erop! Ja, een wel, qua kleur. Maar de tekst is anders, toch? Wel het juiste aantal, volgens mij. Of toch niet?
De twijfel ging aan de haal met mijn zelfvertrouwen, mijn zelfbeheersing en het laatste restje waardigheid gingen hem gauw achterna. Ik kon niet langer blijven aarzelen, ik móést iets doen. Ik pakte de verpakking die het meest leek op de foto, en snelde naar de kassa. Gelukkig, niemand voor mij. Ook niet achter me? Gelukkig niet. Mijn blik ging naar de jongedame achter de kassa, zag ik daar nog net een blik van meewarigheid?
Ik heb nog nooit zo snel gepind, ik graaide mijn buit mee en stopte die snel weg in een tasje, die had ik nu wel bij.
Ik hoop dat ik voorlopig niet meer op herhaling hoef!
