Robin van Duin en Mari?lle van der Aa
Robin van Duin en Mari?lle van der Aa Foto: Wil Feijen

Iedereen herkent direct wat de ander ter sprake brengt

Human Interest

Son en Breugel - Het is alweer 1,5 jaar geleden dat Robin van Duin en Mariëlle van der Aa in deze krant bekend maakten dat ze een zelfhulpgroep hadden opgericht. Als ervaringsdeskundige begeleidt Robin een groep voor mensen met autisme en een groep voor mensen met een gokverslaving. Mari?lle begeleidt een groep voor mensen met NAH: Niet Aangeboren Hersenletsel. Voordeel van dergelijke zelfhulpgroepen? Iedereen herkent direct wat de ander ter sprake brengt.

Redactie: Ineke van Uden
Foto: Wil Feijen

Soms gebeuren er dingen in je leven die een behoorlijke impact hebben. Natuurlijk is er dan professionele hulp. Zoals bij Mariëlle, die op haar 41e een herseninfarct kreeg. Ze ging revalideren in Blixembosch: “Prima professionele hulp daar, maar ik zat daar voornamelijk met ouderen. Die met hele andere vraagstukken dan ik bezig waren. Ik had er behoefte aan om met lotgenoten te praten. Er zaten zoveel vragen in mijn hoofd.” Mari?lle sloot zich aan bij een zelfhulpgroep in Best waar ze mensen vond die in hetzelfde schuitje waren beland: “De herkenning van elkaars verhalen. Je hebt aan een half woord genoeg. Je hoeft je niet beter of anders voor te doen. Je kunt je kwetsbaar opstellen omdat iedereen je begrijpt.” 

Mariëlle vond weer inspiratie om door te gaan. Maar ook om zelf een zelfhulpgroep te starten. Daarvoor moet je eerst een cursus doen bij Stichting Zelfhulp Netwerk Zuidoost-Brabant. Ze leren je daar gesprekstechnieken aan, maar ook hoe je dergelijke zelfhulpgroepen inhoud kan geven. Op die cursus zat ook dorpsgenoot Robin van Duin.

Robin had een gokverslaving en kreeg professionele hulp bij Novadic: “Maar naast die professionele hulp had en heb ik veel aan de zelfhulporganisatie AGOG. Daar ontmoet ik mensen die hetzelfde meemaken of hebben meegemaakt. Wat ben ik blij dat ik niet meer in die situatie zit. Ik haal nog wel steeds tips en trics uit die bezoekjes.” In het hulpverleningstraject van Robin rees de vraag of hij een vorm van autisme zou hebben: “Uiteindelijk is de diagnose nooit gesteld, maar ik heb zeker last van autistische klachten. Ik heb vanuit Stichting Zelfhulp Netwerk Zuidoost-Brabant een zelfhulpgroep opgericht waar mensen met (klachten gerelateerd aan) autisme komen. En een groep voor mensen met een gokverslaving.” Robin ervaart vooral in deze zelfhulpgroepen een veilige omgeving: “Eigenlijk is er nooit verbazing over een verhaal wat verteld wordt. De ander heeft altijd wel iets soortgelijks meegemaakt.”

Zelfhulpgroepen zijn gratis, zonder wachtlijsten en men zorgt voor elkaar. In het buitenland staan zelfhulpgroepen al veel meer op de kaart dan in Nederland. Stichting Zelfhulp Netwerk Zuidoost-Brabant heeft inmiddels haar 30-jarig bestaan gevierd. De Stichting wil graag nog meer naamsbekendheid zodat mensen de zelfhulpgroepen goed weten te vinden. Er is geen verwijzing voor nodig van de huisarts. Het is gratis. En er is zoveel (h)erkenning van ieders problemen, daardoor heb je veel aan elkaar. Robin: “Het is zeker geen klaaggroep. Je motiveert en stimuleert elkaar juist. Je geeft elkaar tips en er is altijd een luisterend oor.”

Op www.zelfhulpnetwerk.nl staan alle zelfhulpgroepen vermeld. Van groepen van mensen met een burnout tot mensen met MS en van transgendergroepen tot rouwverwerking. Voor iedere leeftijd en vaak ergens dichtbij in de buurt.

NAH groep op het podium in het Dommelhuis
In de zelfhulpgroep Niet Aangeboren Hersenletsel van Mariëlle merkten de deelnemers dat er veel humor en emotie los kwam als ze praten over wat ze allemaal meemaken tijdens gesprekken met de huisarts, neuroloog of het UWV. Het idee ontstond om zowel professionals in de zorg als de buitenwereld te vertellen wat mensen met NAH meemaken, hoe ze zich voelen en waar ze tegenaan lopen. Mariëlle speelde vroeger zelf toneel: “En ook in onze groep bleken meerderen iets te hebben met toneel. Maar we spelen tijdens deze voorstelling géén toneel. We staan er als onszelf. We willen de buitenwereld laten zien wat het is om met NAH te leven. Regisseur Liesbeth Reeser helpt ons om een informatieve voorstelling neer te zetten.” Zaterdag 8 april staan ze op het podium in het Dommelhuis in Son en Breugel. Ook een theater in Eindhoven heeft al interesse getoond. Bijzonder is ook dat deze groep al zeker een half jaar gevolgd wordt door documentairemaker Edith van Zalinge die het proces van deze groep vastlegt. Benieuwd naar de voorstelling? Kijk op www.nah-ja.nl en meld je aan op de gastenlijst.