Column Luc: Onbeschoft
Algemeen ColumnSon en Breugel - Ik was in opperste concentratie verzonken, de denkrimpels trokken diepe groeven in mijn voorhoofd. In de verte hoorde ik een geluid: mijn mobiel. Eigenlijk vond ik het een beetje onbeschoft, wie waagde het mij te storen?
Een blik op de display maakte me niet veel wijzer: een onbekend nummer. Onbekend maakt onbemind, als het gaat om onbekende bellers. 076 zag ik als kengetal in het scherm. Dat is het kengetal van mijn voormalige thuisstad, de parel van het zuiden. Mijn moeder was het niet, wie zou me willen bellen? Willen ze me terug?
‘Met Luc’, zei ik. ‘Spreek ik met de heer Van de Wiel?’ klonk het terug. Het is nooit goed nieuws, als iemand me bij mijn achternaam noemt. ‘Daar spreekt u mee’, antwoordde ik, al wetend welke kant het op zou gaan. En ja hoor: ‘Met het Energie Loket’ zei de man. Of was het Energie Label? Om eerlijk te zijn, na het woord ‘energie’ was ik al afgehaakt. ‘Daar gáán we weer’ dacht ik, met een zucht. ‘Sorry dat ik u onderbreek’, zei ik, ‘Ik heb geen belangstelling en zou nu graag het gesprek willen beëindigen’. De man, duidelijk verbouwereerd, sputterde tegen. ‘Maar meneer, wilt u niet even horen wat ik te zeggen heb?’ Nogmaals herhaalde ik dat ik het gesprek wilde stoppen. ‘Maar meneer’ probeerde hij nog eens. Vasthoudend was hij zeker, een goed luisteraar niet. Na de derde keer hing ik op, kokend van woede. Wie niet horen wil, moet maar voelen. En wie zijn billen brandt, zit behoorlijk ongemakkelijk.
Ik zie het al voor me, een callcenter gevuld met puistige jonge mannen en -vrouwen, angstig kijken naar het prikbord met daarop de target die ze moeten halen. Als ze zien hoe ver ze er nog vanaf zijn, breek het angstzweet hen uit. De banen liggen bepaald niet voor het oprapen, in deze barre tijden. Met dat beeld voor ogen schaamde ik me. Was ik onbeschoft geweest? Zo ben ik helemaal niet! Altijd beleefd, altijd aardig, ook als de situatie er niet om vraagt. Zoals wanneer iemand me iets aan wil smeren, ongevraagd, en dan ook nog met een contract waar alleen hun baas beter van wordt, en waar je niet zomaar onderuit komt.
Mijn schuldgevoel smolt als sneeuw voor de zon. Bovendien, ik had hem gewaarschuwd, tot drie keer toe. De maat is vol, no more Mr. Nice Guy!
Mij lastigvallen als ik druk bezig ben, dát is pas onbeschoft!
